İLAÇ OL YARALARIMA | Barış Alper Yılmaz

0.6

19.05.2024

Bu sırada kapı çaldı.

"Ben kapıya bakıp geliyorum."

Kapıyı açtığımda karşımda Barış vardı.

Şimdi gel de açıkla herşeyi.

"Günaydın."

"Günaydın Barış. Gel içeriye gir."

Elinde simit ve poğaça poşeti vardı.

"Simit aldım kahvaltı yaparız birlikte diye."

"Gel Kerem içeride."

"Kerem? Hangi Kerem?"

"Sizin takımdaki Kerem."

"O ne alaka?"

Sorgular bakışları yüzümü esir aldı.

"İçeri geç konuşalım. Tek kaldı çocuk."

Ceketini çıkardı ve girişteki askıya astı.

Hemen mutfağa yöneldi.

"Günaydın kardeşim hoşgeldin."

"Günaydın Kerem. Hayırdır siz görüşüyor musunuz böyle bizsiz?"

"Ya seni akşam aradım niye açmadın?"

"Dışarıdaydım açamadım."

"Anladım."

"Dün sizin yanınızdan ayrılınca Elif'e bir uğrayayım dedim. Bana mantı yapacaktı yoğurt bitmiş almaya gidince beni biliyorsun uyuya kalmışım."

"Aynen bende seni aradım açmadın."

Barış hala tuhaf bakışlarını etrafta gezdiriyordu.

"Tamam."dedi soğuk sesiyle.

Gel bir de bununla uğraş.

"Çay alır mısın?"

"Olur. Şekersiz ve demli."

"Biliyorum."dedim gülümserken.

Yarım saat sonra kahvaltı bitince Kerem evine gitti.

Barış ile kahve içiyorduk.

"Elif yanlış anlama ama Kerem'in sende kalması doğru değil. Tekrarı olmasın lütfen."

"Barış, Kerem isteğiyle kalmadı burada. Dediğim gibi eve geldiğimde kapıyı çaldım açan olmadı. Kerem'in gittiğini düşündüm. Baktım salonda uyuyor uyandırmak istemedim. Üzerini örttüm kapısını kapattım kendi odamın kapısını da kilitledim yattım. Ama öncesinde seni defalarca aradım haber vermek için."

"Gece işim vardı açamadım."

"Senin sorunun."

"Neyse söylediğim gibi tekrarlanmasın lütfen."

"Evimde kimin kalacağı seni ilgilendirmez bence."

"Benim takım arkadaşım olduğu için ilgilendirir."

Göz devirdim yoksa bu konuşma çok uzardı ve ben sabah sabah bununla kavga edecek değildim.

Kafamı salladım.