İLAÇ OL YARALARIMA | Barış Alper Yılmaz

1.6

12.07.2024

Uyandığımda çok terli hissediyordum.
Hareket etmeye çalışıyordum ama mümkün değildi. Üzerimde eşek ölüsü olduğunu düşündüm bir an.

Ne olduğunu çözmeye çalışırken bana sarılan Barış'ı fark ettim.

Bana bakıyordu.

"Günaydın."sesi oldukça mutlu çıkıyordu.

"Günaydın."dedim uykulu sesimle.

Kollarından kurtulmaya çalışıyordum ama bırakmıyordu.

"Barış boğulacağım şimdi bırak da Aren uyanmadan uyuyayım biraz."

"Bırakmam."dedi 'a' harfini uzatırken.

"Ya Barış lütfen 5 dakikalık uykuya muhtacım gün boyu uyku yok bana."

"Ya uyan işte seni özledim."

"Nereden çıktı bir anda beni özlemeler falan?"

Somurtmama karşı gülümseyen yüz ifadesiyle cevap verdi.

"Baksana yine kollarımdasın."

Sahta gülümsemem ile karşılık verdim.

"Neşeni anlıyorum ama gece seninle uğraşmaktan uyku bile uyuyamadım. Birazdan Aren uyanır o uyanmadan biraz daha uyuyayım lütfen."diye fısıldadım.

Saçlarımın üzerine öpücük bıraktı.

"Tamam uyu sen."

Tekrar uyumaya çalışsam da nafileydi uykum bölündüğünde bir daha kolay kolay uyuyamıyordum bu yüzden uyuyamamıştım.

Yatakta telefonuyla ilgilenen Barış'a duşa gireceğimi Aren uyanırsa beni çağırmasını söyleyip duşa girdim.

Yarım saat duş aldıktan sonra bornozumu giyinip odama geçtim.

"Odadan üzerimi giyineceğim."

"Ya sanki görmediğim şey..neyse ben bakmıyorum sen giyin."

Her dakika aynı şeyi ima etmekten sıkılmayacak mıydı?

"Ya Barış ben rahat edemem. Hadi çık."

Ağzının içinden birşeyler geveledi.

Yataktan çıkmaya yeltendiğinde telefonu çaldı.

Tam zamanını bulmuştu.

"Siktir kim bu saatte."

Telefona bakıp kimin aradığını gördü. Telefonu hoparlöre alıp konuşmaya başladı.

"Siktim belanı Berkan. En güzel anılarımın katili."dedi kısık bir sesle.

"Ne var Berkan sabah sabah niye arıyorsun?"

"Döv bir de istersen Barış?"

"Laf kalabalığı yapma oğlum. Bir şey mı oldu bu saatte kolay kolay aramazsın."