siyah kuğu (gxg)

20. bölüm

Bu şekilde bir hafta geçmişti. Gösteriye artık yaklaşık bir buçuk ay kalmıştı ve benim Siyah Kuğu olma umutlarım suya düşmüş, hatta boğulmuştu. Her gün provalarda benim canla başla çalıştığım hareketleri Rüya'nın yapıyor olduğunu görmek kanımı kaynatıyordu, ama elimden bir şey gelmiyordu. Bütün o çalışmadan ve Ahsen'i tanıdıktan sonra, nasıl bir şey beklediğini anlamıştım ve Rüya'nın bu beklentiyi karşılayamadığını görebiliyordum. Evet, teknik açıdan her şeyi doğru yapıyordu, kolları ve bacakları tam anlamıyla olması gerektiği gibiydi. Ancak bir şeyler eksikti, Rüya yüzeysel kalıyordu. Müzikle beraber bir denge kuramıyordu, hareketlerinin altı boştu ve duygusuzdu. Bu rol için çalıştığım birkaç ayda kendime olan özgüvenim artmıştı, ben gerçekten de o rolde olması gereken kişiydim. Rüya kadar iyi bir tekniğim yoktu belki, belki onun kadar çok dönemiyor ya da onun kadar yükseğe sıçrayamıyordum ama ben duygularımı dansıma vurmayı iyi biliyordum.

Ahsen'in kafasındaki Siyah Kuğu bendim.

Yine de olan olmuştu ve yapacak hiçbir şey olmadığı için Beyaz Kuğu olmanın da hakkını vermeye çalışıyordum. Koreografisi daha basit ve parladığı anlar daha azdı, ama sonuçta bu da büyük bir roldü. Elimden gelenin en iyisini yapmalıydım. Kim bilir, belki en iyi okullar olmasa da daha yüksek statülü bir okul yeteneğimi fark edip bana burs verirdi. Bu tabi çok büyük bir hayaldi, ama elimde hayallerden başka ne kalmıştı ki?

Sahnede yaptığımız provalardan birinin sonuna gelmiştik. Derin ve Rüya ikili danslarını çalışmayı bitirmiş, bir süredir onları izleyen bizim yanımızda sahnenin köşesine oturmuşlardı. Rüya pek bana ve Selin'e bakmadan hızlıca dans ayakkabılarını çıkartırken, Derin hemen bize dönmüştü.
"Of, bir gün daha bitti. Çok yoruldum ya, her gün her gün onca yolu buraya kadar gelip burada canımız çıkana kadar dans edip sonra yurda dönmek beni sıkmaya başladı."

Selin, Derin'e katılırken ben pek oralı değildim. Başımı kaldırıp seyirci koltuklarına doğru baktım, Ahsen o taraftaydı ve elindeki kağıda bir şeyler not alıyordu. Onu özlemiştim, tüm gün okulda onunla dersim olmadığı için görüşememiştik ve bu sahne provasında ise daha çok Rüya ve Derin'le ilgilenmişti. Evde onunla beraber olacağımı bildiğimden sorun etmesem de, bir an önce herkesin çıkmasını istiyordum içten içe. Onunla tek kalmak istiyordum... Mümkünse sonsuza kadar.

"Heves, duyuyor musun beni?" diye soran Selin'i işitince irkilip ona baktım.

"Ay, dalmışım pardon." dedim kısıkça.

"Gören de sen beş saattir dans ediyordun sanacak, yirmi dakikadır dinleniyoruz sen hala kendine gelemedin mi?" diye güldü Selin. "Diyorum ki, sen yurda neden geri dönmüyorsun?"

Sorduğu şeyle kaşlarımı çattım. "Nasıl yani?"

Bu sefer Derin lafa atıldı. "Sonuçta sen Ahsen Hoca ile daha çok çalışmak için gitmemiş miydin onunla kalmaya? Artık başrol olmadığına göre, yani... Niye hala onunla kalıyorsun ki?"

Hasiktir... Bu soruya verebileceğim bir cevap yoktu...

Biz nasıl olmuştu da bu kadar önemli bir şeyi unutmuştuk? Başrol Rüya olduğuna göre benim Ahsen'de kalmam çok saçmaydı. Hızlıca verecek bir cevap düşündüm, ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

"Şey-" diye başladım ama sözümü Rüya kesti.

"-Yurtta ona yer olmadığı için dönemiyor da ondan." dedi Rüya bir çırpıda. Bunu söylediğinde anlamsız ifadelerle ona baktım, yalan söylüyordu. Rüya ise kendi spor ayakkabısını bağlarken bana kaçamak bir bakış atmıştı.

"Ne demek yeri yok, benim odama dönebilir." dedi Selin Rüya'ya.

"Hayır dönemez. Yurt kayıtları Mayıs ayında yenileniyor, alt dönemlere önümüzdeki sene kayıt yaptıracak öğrenciler çoktan onun yerini aldılar. Heves de şimdilik Ahsen Hoca ile kalıyor mecburen dönem sonuna kadar. Belki seneye müdür ona acır da yeniden bir oda verir, kim bilir?" Rüya'nın sözleri her zamanki gibi beni eziklercesine seçilmişti, ama vurgularından aslında bana kötü bir şey demeye çalışmadığını anlamıştım. Yalnızca yakayı ele vermemek için her zamanki nefreti ile konuşuyormuş taklidi yapıyordu.