"Mucize"

Bölüm 6

YUSUF DEMİR:

Yere düşen Ceylini görünce sanki beynime kan gitmedi.Koşarak Ceylini kollarıma aldım.Yakın hastaneye götürmek için arabama taraf koştum.

"A-abi seni ç-çok özledim" dedi Ceylin zorlukla.

"Bende özledim be Ceylin bende" dedim.

Arabadan inerek Ceylini hastane sedyesine yavaşca bıraktım.
Aysun teyzeyi aradım,Ceylinin bayıldığını söyledim.Aysun teyze ile Aslan amca çok telaşlandılar aslında söylemek istemiyordum,ancak söylemesem Ceylinin kendisine bu kadar acımasızca davranışlarının davam edeceğini biliyordum.Bu yüzden en iyi kararın bu olduğunu düşünüyorum.Abi-kardeşin bir-birine bu kadar bağlı olması bir insanın başına gelebilecek en iyi şey oldugunu düşünüyorum.Ama hiçbir zaman bu duyğunu tam anlamı ile tadamıyacağımı her zaman beni üzdü.Aslında bu hasretin tam olmasada,bir kadarını Kaanı tanıyıb,dost oldukdan sonra giderdiğimi fark ettim.O benim için hep ama hep bir arkadaştan,dosttan, fazlası oldu.Ben ilk defa bir askerime,asker arkadaşıma DOST dedim.Buda Kaana nasip olmuş.Ben bile hiç bir zaman birine bu kadar yakın kardeş gibi hissetmemiştim.Belkide bana aile sevgisi vericek ne bir annem ne bir babam nede kardeşim olmadığı içindir.Ama yinede bu büyük acıyı birazda olsa Kaan kardeşim kapatmıştı.Bu yüzden Kaanın ailesi benim ailemdir.Kaan bana ailesinin fotoğrafını gösterdiği zaman Ceyline aşık olmuştum.Bunu ona söylediğimde yüzünde derin tebessüm yaranıb demişti.

"Benim biricik kardeşim sana bakarmı lan çok heveslenme kardeşimi sana vermem ben"

Yüzümün düştüyünü görüb kahkaha atarak dedi.

"Saka lan saka kardeşim isterse bakarız tanımadığım adam vermem ben biricik kardeşimi gözüme iyice girersen şansın artar".
dedi Kaan o güzel kahkahasını atarken bu cümlesine karşı gülüşümü tutamadım.Askeriyede gülüşümü görenler bir elin barmağını geçmezdi.Benim yanımda gülmeye cesareti olan bir asker karşıma çıkmamıştı.Herkes beni disiplinli,akıllı,ciddi olarak tanımlardı.YUSUF DEMİR denince akıla yalnızca bu 3cü gelirdi askerlerimin aklına.Kaandan sonra diğer dostlarımdan birisi Azerbaycanlıydı.Kendisi en komik olanımızdı.Ben bile onun esprilerine gülüyordum.O derece bir komik arkadaşımız kendileri.Onun adı Tural Aliyev (Tural Əliyev).Bizim tim 4 kişilikdi.Askeriyenin esas askerlerindendik.4cü kişimizin adı ise POLAT ATEŞTİ.

ATEŞ TİMİ
ÜSTEĞMEN YUSUF DEMİR
TEĞMEN KAAN AKIN
TEĞMEN TURAL ALİYEV
ASTSUBAY BAŞÇAVUŞ POLAT ATEŞ
Askeriyede ateş timinden herkes çekinirdi.

CEYLİN AKIN:

"Yusuf oğlum sana nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum sen olmasın Allah bilir ne zaman bulurduk kızımızı"dedi annem.

Çok utanmıştım.Ne zaman bayılmıştım ya ben,en son mektuba ağlıyordum.Tabii ya kaç gündür ne doğru-düzgün yemek yiye biliyorum, nede uyuyorum.Bu kadar dayana bilmem bile mucize gibi birşeydi.

"O zaman iş bana düşüyor hergün gelib küçükhanımı ziyaret etmem gerekiyor."dedi Yusuf abi.

"Tamam Yusuf abi dikkat edicem kendime."dedim göz devirerek.

"Abiymiş hah...." diye mırıldandı yusuf ABİ.

"Ne dedin Yusuf abi?"dedim dudağımın kenarı alayla yukarı kıvrıldı.

"Diyorum ki hep kendine dikkat et Ceylin."dedi sinirli bir tavırla.

"Niye sinirli gözüküyorsun Yusuf?" diye sordum.

"Hiç" dedi.

"Ceylin"dedi Yusuf.

"Efendim"dedim.

"Bana numaranı versene."

🖤
HELLOO ÇİÇEKLERİMMM 437 KELİME YAZDIMM VOTE VERMEYİ UNUTMAYINNNN ÖPÜYPREEE❤️❤️❤️❤️💞💞💞