⨦‖Son Aylar‖⨦ --⨑FyoLai⨑

I

⨢⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨢

Deli gömleğim ile vücudumdaki ağrılarla beraber sert yatağımda uzanıyordum, bu gömlek beni çok sıkıyordu ve kollarımı hareket ettiremiyordum. Kai bu gün tekrardan gelecekti ve bana tekrardan o haptan verecekti, o hapların tadı gerçekten çok iğrenç

Gözlerimi kapatıp uyumaya çalışıyorum. Hayır, olmuyor.

 Özgürlüğüm için daha ne kadar çabalamam gerekiyordu? Tam tamına 14 yıldır çabalıyorum o dış dünya ile yüzleşebilmek için. Kimse anlamaz, anlayamaz. O hapların vücudumda ve akıl sağlığımda yarattığı etkiyi kimse anlayamaz.  

Deliriyorum, daha çok ve daha fazla.

Odadaki beyaz yastıklar ile bakışıyorum her zaman. 

Eğlence yok, insanlık yok, amaç yok.

Sadece o çiçekler var.

Kai ne zaman gelecekti? Çünkü ilaç saatim geçiyor gibi hissediyorum. Ayağa kalktım ve duvarın önüne çöktüm, dizlerimi kendime çektim ve beklenti içerisindeydim. 

Kai'nin gelmesini bekliyordum fakat ona hiç benzemeyen bir adam girdi içeri. Bu kimdi?

Onu süzdüm ve dış görünüşünü inceledim.

Uzun boyluydu fakat sanırım ben ondan daha uzundum, ortalama uzun siyah, düz saçlara sahipti ve gözleri koyu pembe rengindeydi. Üstünde doktor gömleği vardı ve yüzünde hiç bir duygu yoktu, içi boş bir cesede benziyordu adeta.

Ona bir düşmanımmış gibi bakıyordum-büyük ihtimalle de öyle olacaktı.-

Nikolai: ''Sen kimsin? Veya neden buradasın?''

Adam beni incelercesine baktı, yüzünde bir tiksinti ifadesi oluşmuştu. Gerçekten tiksindirici miydim ben?

??????: ''Ah, ben senin yeni doktorunum. Adım Fyodor Dostoyevsky fakat sen sadece bana 'doktor' diye sesleneceksin, anladın mı?''

Kafam karışmıştı. Yeni doktor? Kai'ye ne olmuştu da yeni bir doktor atanmıştı? Uh pekala... Bu benim yeni doktorumsa neden benim gibi riskli, saldırgan ve tehlikeli bir deliyi seçmiş olabilir ki?

Nikolai: ''Yeni doktor mu? Serbest kalmama izin verecek misin hm?''

O soğuk ve ürkütücü bakışları ile bana baktı. Beni küçümsüyordu.

Fyodor: ''Sen iyileşene kadar asla. Tch, zaten iyileşemeyeceksin.''

Son kelimeleri fısıltı ses tonunda söylemişti bu yüzden anlayamamıştım. Kendi kendine zırvalıyordu.

Nikolai: ''Ah hadi ama, bir anlaşma yapabiliriz değil mi? Beni bir günlüğüne dışarı çıkart. Söz veriyorum kaçmayacağım...'' 

Fyodor: ''Zorlama şansını ... Ugh. Adın ne senin?''

Nikolai: ''Nikolai, Nikolai Gogol.''

Fyodor: ''Zorlama şansını Nikolai. Aksi takdirde seni buraya kilitleyeceğim.''

Ürkmüştüm. Zaten buraya kilitliydim. Ama belki iyileşip buradan çıkabilirdim. Fakat bu 'yeni doktor' iyileşsem bile beni buraya kilitleyeceğini, beni hayattan soyutlaştıracağını söylüyordu.

Nikolai: ''Pekala, üzgünüm doktor.''

Fyodor: ''Olmalısın.''

Bu doktor gerçekten de sinir bozucuydu. Böyle aptallar neden hep beni buluyordu?

Artık sohbeti devam ettirmek istemedim ve çöktüğüm yerden kalkarak yatağıma uzandım, gözlerim yeri izliyordu ve hiç bir şekilde göz temasında bulunmak istemiyordum.

Fyodor karşıma bir sandalye çekip bir not defteri çıkardı ve kalemini eline alarak not tutmaya hazır olduğunu belli ediyordu. 

Fyodor: ''Yaşın kaç, Nikolai?''

Nikolai: ''Ugh... Sanırım... 26? Sanırım yani... Evet, evet 26 yaşımdayım.''

Fyodor: ''Gerçekten bir anlığına yaşını mı unuttun? İlginç.''

Not almaya başlamıştı, o diğer doktorlar gibi bana hap verip odadan çıkmamıştı, benim hakkımda notlar tutuyordu. Tuhaf! Çok tuhaf!

Fyodor: ''Dosyanı okuduğumda bir mazoşist olduğunu gördüm. Doğru mu bu?''

Bunu ona söylemek istemiyordum. Sessiz kaldım ve okuduğuna inanmasını bekledim, tam da öyle oldu ve tekrardan not almaya başladı. Benim hakkımda neden not tutuyordu? Kimse neden daha önce benim hakkımda not tutmazken bu doktor bir anda benim hakkımda gizli notlar almaya başladı?

Not almayı bitirdiğinde ayağa kalktı ve sandalyeyi tekrardan yerine yerleştirdi. Bana son bir kez daha kaçamak soğuk bir bakış atıp odadan ayrıldı. Bu adam fazlasıyla tuhaf davranıyordu. 

⨋Nikolai: ''Tch, aptal adam.''⨑

⨢⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨥⨢