Zambaklar açıyordu
Gördün mü
Benim sensiz olduğum kadar
Hüzünlüydü toprak ve
Küskündü zambak
Hayatın kendisine küsmüştü belki
Aynı benim gibi
Belki de başka bir sebep
Ne bileyim işte
Saçma sapan bir neden
Yetiyordu ya bazen
İnsana
Belki aynı saçma neden
Yeterdi bir zambağa
Serin bir örtü gelirdi
Sonra
Bütün zambaklar
Korkudan gerilirdi
Bitti mi mevsimin zambak
Korkma!
Bak bak
İnsanlara bak
Onlarında senin gibi
Bitti mi mevsimi
Elbet
Hepsi verir
Son nefesini
O.İ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Felekten Bir Şiir
Poésieİnsanın hayatında bir ayrıcalıktır, şiir... Şiirli yaşamak der, kimi şair... Şiirlerle doğmak der, kimisi de... Şiirlere adanmak da diyenler oldu. Hatta şiirlerle yaşamayı unutanlar da... Ama hepsi tuttu şiirin bir tarafından... İşte böyle çekici b...
