KAFES

4.bölüm: umut

İzin istediği akşam:

Tepkime bakmak için kafasını yüzüme eğdi,bedenime bir çok kez sahip olmuştu...zorla fakat şimdi onu burda red etsem bugün bile olmazsa başka bir zaman tekrar benimle olacaktı,eğer şimdi kabul etmezsem hem ailemden olacaktım hemde red ettiğim şeyi ilerde tekrar yaşayacaktım.bir şey demeden sadece kafamı sallamakla yetindim,o ise memnun olmuş ifade ile dudağıma yaklaşmaya başladı,hiç bir tepki vermeden sadece yapacağı şeyleri bekliyordum, dudağı dudağımla birleşince aç bir kurdun yemeğine saldırması gibi saldırdı dudaklarıma,

Ben hiç bir karşılık vermezken o kucağına alıp yatak odasına çıkarmaya başladı,açık olan kapıdan içeri girip ayağı ile kapattı kapıyı, hala dudağı dudağımdayken yatağa doğru ilerledi,yavaşça yatağa yatırdı ve kalktı üzerimden, karşımda gözlerimin için bakarak çıkardı gömleğini.

Gözlerini benden ayırmadan yine aynı şekil bir dizini yatağa koyarak bana yaklaşmaya başladı yavaş yavaş üzerime gelirken sadece ona bakarak işini bitirmesini bekliyordum, dudaklarını tekrar dudaklarıma hapsedince bu sefer elleride girmişti araya,bir yandan dudaklarımı öperken bir yandan ise hem vücudumu ekleriyle keşfe çıkıyor hemde, altımdaki eşofmanı çıkarıyordu yavaş yavaş, altım tamamen açıkta kalınca kaldırdı kafasını. Gözlerimin içine arzu ve ateş ile bakarken elleri üzerimdeki tişörte gitti. Artık tamamen onun gibi üstüzdüm,

-ah,a..arslan, "benimsin" yine aynı kelimeleri söylüyordu,ne zaman bu anlar yaşansa sanki biri beni ondan alacakmış gibi benimsin diyordu,

Sahi,kimin gücü beni ondan almaya yeterdi?

Arslan sona yaklaşırken kalçamdan tutup,son bir kez bastırırken yüzüme inledi erkeksi sesi ile,ben altında nefes nefese kalırken anlıma öpücük kondurup,"benimsin mehir,bana aitsin,seni kimse kurtaramaz benden,sen bir ömür boyu benim kalbimin "kafesinde" hapissin,"

Sesizce yüzüme fisıldadığı sözler ile bana ne kadar takıntılı olduğunu anladım tekrar, haklıydı ondan kurtuluşum...yoktu.Ben bir ömür boyu onun kafesinde yaşayacaktım,

Sadece onun gibi güçlü biri beni ondan kurtarabilirdi,fakat çevremde ne arslan gibi güçlü biri vardı nede başka bir yerde bunu benim için yapacak kişiler..

Şimdiki Zaman:

Yaptığım börekleride masaya koyduğumda her şey tamdı,masayı hazır edip, önce annemi ardından efeyi çağrdım yukarıdan.
Gece umut uyanmış fakat tekrar uyumuştu, umutun odasına baktığımda haka uyuduğunu görünce kapısını açık bırakıp indim aşşağı, kahvaltımızı sohbet eşliğinde başlatıp sohbet eşliğinde bitirdik,
Bugün eve dönecektim,o adamın yanına o cehenneme,o kafese,bunları düşünerek yatak odasına çıkıp umut ve kendi eşyalarımı çantaya katarak hazır ettim şimdiden,yavaş yavaş umutun beşiğine ilerlerken o olmazsa naparım diye düşündüm bı an,çünkü eğer o olmasaydı.. ben şu an belki hiç bu hayatta olmayacaktım ve çoktan toprak altında çürüyecektim,