Kayra Yılmaz'ın sırrı herhangi bir olay değil, bir kişiydi; kızıydı. Babasından yıllarca sakladığı kızı, bir gün şans eseri babasıyla tanıştığında üçünün de hayatı karmaşık bir hal alacaktı.
Merhaba, eğleneceğimizi düşündüğüm fazla uzun olmayacak romcom tarzı bir hikayeyle karşınızdayım. 🎀
Umarım severek okuyacağınız bir serüven olur, lütfen oy vermeyi, yorum yapmayı ve ilk bölüm hakkındaki görüşlerinizi belirtmeyi unutmayın. ✨✨
Keyifli okumalar 💖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Herkesin bir sırrı vardır.
Bunların bazıları yok denebilecek kadar küçük, bazılarıysa açığa çıktığında ortalığı kasıp kavuracak kadar büyüktür.
Bazı sırların açığa çıkması gerekir, bazılarının ise sonsuza dek saklanması. Her iki durum da sırrın sahibi için kötü bir durumdur çünkü açığa çıkması demek zorlukla inşa ettiğin her şeyin bir anda yıkılması demektir; sonsuza dek saklı kalması ise hayatın boyunca omuzlarında taşıyacağın bir yük anlamına gelir.
Benim sırrım ise bu ikisinin tam ortasında bir yerdeydi. Eğer açığa çıkarsa her şeyimi kaybederdim, saklarsam da vicdanımın yükünden kurtulamazdım. Kurtulamadım da.
Beş yıl boyunca ustalıkla sakladığım sırrımın bir gün açığa kavuşması benimle birlikte iki kişinin daha hayatının mahvolması demekti. Bunun için dilime vurduğum kilit açılmamalıydı.
Ama açıldı.
Ve o gün bunun olacağının farkında bile değildim.
Ve yine eğer o gün, sırrımın açığa çıkacağını bilseydim oraya asla gitmezdim...
Yazın ilk günüydü.
Bodrum o kadar sıcaktı ki sabahın erken saatlerinde güneşin bedenimi yakmasıyla uyanmıştım. Uyandıktan sonra da bir türlü uyuyamamıştım ve alarmımın çalma saati gelene kadar yatakta dönüp durmuştum.
Aslında Bodrum'u seviyordum. Hayatımla ilgili her anıyı burada yaşamıştım. Doğumum, çocukluğum, ilk arkadaşlarım, ilk sevgilim, ilk öpücüğüm, ilk aşkım...
Bodrum benim hayatımdı. Yarısı zorluklarla geçen hayatımın en güzel anıları demekti. Bu yüzden her ne kadar bazen beni sinir etse de burayı seviyordum.
Yıllar önce kaybettiğim ailemden bana kalan tek şey olan, içinde her anımın bulunduğu ve bu yüzden benim için bir film şeridi niteliği gören iki katlı bir evde yaşıyordum.
