Kayra Yılmaz'ın sırrı herhangi bir olay değil, bir kişiydi; kızıydı. Babasından yıllarca sakladığı kızı, bir gün şans eseri babasıyla tanıştığında üçünün de hayatı karmaşık bir hal alacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yedinci Ev - Anlat Ona
Hayatımın mahvolduğunu düşündüğüm birçok an vardı.
Bunlardan ilki ilk kez birine karşı bir şeyler hissetmeye başladığımı fark ettiğim o Ağustos gecesindeydi. Birine karşı bir şeyler hissetmek kötü bir şey değildi, sorun benden nefret ettiğini düşündüğüm ve her fırsatta yüzüne karşı ondan nefret ettiğimi haykırdığım birine bir şeyler hissetmemdi.
O zaman bundan nasıl kurtulacağımı bilmiyordum ve kurtulamamıştım da. Duyarsa hayatımı mahveder, benimle dalga geçer diye düşündüğüm kişinin aslında benden önce bunları yaşadığını ve bana aşık olduğunu öğrenmiştim.
O kişi hayatımı kurtardı.
Bense o kişinin hayatını mahvettim.
Gerginlikten tırnaklarımı yerken evin içinde dört dönüp duruyordum. Her an stresten bayılacak gibi hissediyordum ve delicesine korkuyordum. Ne yapacağıma dair herhangi bir fikrim bile yoktu. Bunca yıldır korktuğum şey başıma gelmişti.
Atlas ile karşılaşmıştım. Bu yetmezmiş gibi Atlas ile Alin de karşılaşmıştı.
Anlamış olabilir miydi?
Karşısında durup heyecanla ona bakan o küçük kızın aslında kendi kızı olduğunu anlamış mıydı? Anlamamalıydı.
Anlamadığını düşünüyordum çünkü eğer anlamış olsaydı o zaman gerçek kıyamet o zaman kopardı. Atlas nasıl bir tepki verirdi tahmin dahi edemiyordum lakin hiçbir yokmuş gibi Alin'i kabul edeceğini de düşünmüyordum.
Ne yapacaktım? Karşısına çıkıp 'o senin kızın' diyebilecek miydim? Sanki bunca zamandır ayrı kalmalarının sebebi ben değilmişim gibi ikisinin normal birer baba-kız olmasını isteyebilecek miydim?
Buna hakkım yoktu.
İkisinden de hayallerini çalmışken bunu yapmaya hakkım yoktu.
Alin her zaman babasını bekledi.
Babasının bir gün karşısına çıkmasını ve onunla normal bir ilişki yaşamayı istedi. Her ne kadar bana söylemese de kreşte, parkta, ya da herhangi bir yerde yaşıtı bir kız ile babasını gördüğünde üzülerek onlara baktığını biliyordum. Geceleri kabus gördüğünde aslında benim değil de babasının yanında olmasını, onunla istediği oyunları oynamasını, ona sarılıp onu sevecek bir babasının olmasını çok istediğini biliyordum.
Ve onun bu hayalini elinden alan kişi olduğumu bilmek beni mahvediyordu. Gerçekleri öğrendiğinde bana hak vereceğini biliyordum ama yine de kendimi suçlamaktan alıkoyamıyordum.
