Mueva : İntikam Lordu

4. Bölüm

Artık hiçbir yalancıya inanacak gücüm kalmamıştı. Tek seferlik ölümüne güvenmemi istiyordu ama Northwest olmadan çok riskliydi. Daha fazla ikilemde kalamazdım. Northwest'e inanmak zorundaydım.

"Kes sesini! Kozmik ok! Bu benim en güçlü saldırım olmasa da sana işleyeceğine eminim Laura."

Nişan aldım ve atmak üzereydim. Aramızda çokça mesafe vardı ve ıskalamamalıydım. En iyi şekilde odaklandım. Laura birden önümde, yanıbaşımda belirdi. Sanki ışınlanmıştı. Okumu ve yayımı tek dokunuşta parçaladı. Her zaman oluşturabildiğim için sorun olan bu değildi. Vücudum buz kesilmiş gibiydi. Beni öldürmek için tek bir hamle yapmamı bekliyordu. Kendime kullanmayı yasakladığım bir şeyi kullanmaktan başka çarem yoktu. Ellerimle nasıl bir yay oluşturup binlerce ok yaratabiliyorsam, sağ gözümle bir hedefe odaklandığımda oklar direkt hedefe saplanıyordu. Ama bunu kullandığımda sağ gözümle bir süre etrafı göremiyor ve denge kuramıyordum. Bunu yapamazsam işim biterdi. Şuanki durumumda olan tek şansım buydu ve herşey buna bağlıydı.

"Beni çocuk katili yapıyorsun İlaisis. Seni sevmiştim, sonsuza dek elved.."

Cümlesini bitirmesini beklemedim ve sağ gözümü kullandım. Bir saniyeden kısa bir sürede yirmiden fazla ok ona saplanmıştı. Oklardan ikisi tam olarak beyninin içinden geçmişti. Okların deldiği yerlerden öylece kanlar akmaya başladı. Ve Laura hareketsiz biçimde bana bakıyordu. Dengemi yitirip yere düştüm ve beklediğim gibi sağ gözümle hiçbir şey göremiyordum. Hâlâ hareketsizdi. Ölmediğini hâlâ gözleriyle beni izlediğinden anlayabiliyordum. Bir anda gözlerinin rengi değişti. Birşey olacağını fark edip olmayan dengem ve göremeyen sağ gözümle kaçmaya başladım. Arkama dönmeden koşuyor sürekli yere düşüp kalkmaya çalışıyordum.

"İlaisis, seni tebrik ediyorum kimsenin yapamadığını yaptın." Konuştuğunu duyduğumda arkama dönüp baktım ve Laura bir şeytana dönüşmüştü. Mor saçları soluk teni ve korkutucu gözleriyle beliriverdi. Bembeyaz kanadı, şeytan kanadına dönüşmüştü.Ona saplanan yirmiden fazla okum gitmiş ve tamamen iyileşmişti. Yavaşça bana doğru yürüyordu.

Hiçbirşey yapabilecek durumum yoktu. Ölümümün kesinleştiğini hissediyordum. Laura'dan inanılmaz bir güç seziyordum.

"Laura demek şeytansın ya da melez mi demeliyim? "

Herkes Laura'yı insan sanıyordu. Lordlar şeytanların düşmanıydı ve Laura'nın şeytan çıkması felaketti.

"Bu detaylar senin için önemli değil ama ben bir şeytanım. İnsan formumda bu kadar iyi gizlendiğimi gördükten sonra melez sanman normal. Bu kadar ileri gideceğini düşünmemiştim."

Korkuyordum, normalde ölmek benim için sorun olmazdı ama Dixit'ten intikam alamadan ölmeyi düşünmüyordum. Aynı zamanda Laura'nın şeytan olduğunu bildirmeliydim. Lordlar arasında yaptığımız toplantılara giriyordu. Bu zamana kadar şeytanlara bilgi mi sızdırıyordu? Ölüm yanıbaşıma gelmişken hâlâ bunları düşünüyordum.

Tanrım lütfen, tek bir isteğim var. Lütfen benim burada ölmeme izin verme.

"Üzgünüm İlaisis, yolun sonu. İstersen gözünle yaptığın şeyi on kere yap şuanki halime karşı çıkamazsın. Elveda. "

Korkuyordum. Amacımı gerçekleştiremeden ölmek istemiyordum. Ayrıca Laura bir şeytan çıkmışken ruhum asla huzura eremezdi.

"Hayır, yapma!" Ağzımdan sadece bu kelimeler çıkabildi. Ölmeme saniyeler kala hayatım gözümün önünden geçiyordu. Göz yaşlarımı tutamıyordum.

Ta ki biri gelip Laura'nın kafasını uçurana kadar. Bir saniyeden kısa bir sürede Laura'nın kafası kesilmiş, havalanıyordu.

Kurtulacağımı asla beklemiyordum veya Laura şeytanken birinin onu yenebileceğini....