Yalnızlığın acısı üçün darıxıram.
3.Məcburiyyət-ağrını içində basdırma.
2-ci dəfədir onu ağlayan görürdüm,bu dəfə hava daha ağır idi,toz-duman qarışıq,boğucu və isti.Günəş buludların arasında görünməyə başladı.
Məni gördüyü an yanına çağırdı:
-"Gül yığmağa gedək?"
Yol boyu heç güllə qarşılaşmamışdım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Razılaşdım.Səbət götürməyə hazırlaşdı.
-"Bəs necə dolanırsız?"
-"Anlamadım"
-"Belə bir evdə yaşayırsınız"
-"Tapmışıq"
-"Geyimləriniz,yeməkləriniz"?
-"Tapmışıq"
-"Otağımda mənim şəklim var"
-"Otağın çoxdan hazır idi,gəlməyini gözləyirdim"
-"Məni tanıyırsan"?
-"Əlbəttə ki"
-"Şəklimi bəs nec.."
-"Tapmışıq"
Yaxınlıqdan miyoltu səsi eşitdik.
Bilqeysin gözləri parladı:
-"Gətir,oynadaq"
Deyəsən adı Dəmir idi,onu çox az görürdüm,qucağında qəhvəyi,sevimli bir pişiklə bizə yaxınlaşdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buralarda heç heyvan görməmişdim.
-"Sizin pişiyiniz var"?
-"Tapmı.."
-"Yaxşı..anladım"
Pişik mənə baxır,yad insan olduğum üçün narahat olduğunu düşünürəm,baxmağa davam edir.Onu tumarlamaq istədim,başını çevirdi.İstəmirdi,ya da başqa birinə alışmamışdı.
Evdə heçkim yox idi,oğlanların işlədiyini demişdi.Otağıma təkrar gəldim,gül dəyişilmişdi,hər gün evin arxa bağçasından gül gətirirdi.
Ətrafı cəhənnəm olan bir məkanda bir cənnət yaratmağa çalışırdı,hər şey yaxşı imiş kimi göstərməyə alışmışdı.
Onun bu davranışını tanıdığım bu qısa müddətdə artıq qavramışdım.Çölə çıxmaq istəyirdim,icazə vermirdilər.Çox təhlükəli imiş.Gördüklərimi xülasə etsəm,bir müharibə baş verir və bu uşaqlar ailələrini itirdikdən sonra bir-birlərini tapıb biryerdə yaşamağı qərara aldılar,hamının sağ olması üçün.
