İhtimal

1-Kan Ve Gözyaşı

"BU KİTAPTAKİ  KİŞİLER, OLAYLAR VE YERLER TAMAMİYLE KURGUDUR"

15 yıl önce   31 aralık 23:50

Yağmurlu bir yılbaşı gecesi yeni yıl için geri sayımı heycanla bekleyen Arden ve kardeşi televizyonun başında anneleri Ayça hanım ile gülüşüp sohbet ediyolardı. Dışarıda o kadar çok yağmur vardı ki Arden dışarıya bakarken geri sayımı kaçırmaktan korkuyordu. Cama vuran sert rüzgar küçük Ardeni ürküttü.

 Herkes gülüşüp eğlenirken kapının sert sesi duyuldu. Adeta kırılmak istercesine çalınıyordu. Ayça hanım'ın gülüşü yüzünde asılı kalmıştı, yüreğini korku sarmıştı. Kimin geldiğini biliyordu. Yıllardır ona bir kabusu yaşatan hayatını karartan o adam gelmişti . Arden korkulu gözlerle annesine baktı " Anne babam mı geldi?" . Ayça hanım kızı Arden' in sesi ile kendine geldi ve hafifçe kafasını salladı ."Evet kızım. şimdi kardeşinle beraber odanıza geçin ve kapıyı kilitleyin, ne olursa olsun dışarı sakın çıkmayın tamam mı?" Arden annesine kafasını salladı "söz anne Atlas bana emanet." kardeşinin elinden tuttu ve odalarına giderek kapıyı kilitlediler.

Çok geçmeden içeriden babasının bağırma seslerini duymuştu eve sarhoş geldiği sesinden anlaşılıyordu. Kardeşi Atlas çok korkmuştu. Korkudan titriyordu ,elleri kulaklarında yatak da ağlıyordu. Arden kardeşinin yanına giderek onu sakinleştirmek istemişti. O daha çok küçüktü .onu korumak zorundaydı."Atlas şimdi senle bir oyun oynayacağız" Atlas hala çok korkuyor olsa da ellerini kulaklarından çekmiş ablasını dinlemeye başlamıştı. "şimdi sen yatağın altına girip hazinemizi koruyacaksın ve bende hazinemize ulaşmak isteyen canavarla savaşıcağım, anlaştık mı?" Atlas kafasını sallamış ve hızla yatağın altına girmişti.

Arden son bir kez kapıya kulağını yaslamıştı artık ne annesinin ne de babasının sesi geliyordu. Göğüs kafesinde çarpan minik kalbinin üstüne elini koydu ve kapının kilidini açtı. Kapıdan yavaş adımlarla çıktı. Salona gidiyordu . kapının ağzına gelmişti ki gördüğü şeyle kalbi daha hızlı atmaya başlamıştı.

Babası annesini boğuyordu onu öldürmek üzereydi. Annesinin yüzünde kanlar vardı,babasının gözü dönmüş gibiydi. Arden babasını nasıl durduracağını düşünüyordu. Annesini kaybedemezdi onu çok seviyordu.

Arden ne kadar korksa da mutfak da gözüne en büyük gelen bıçağı eline almıştı. Minik sessiz adımlarla babasına yaklaşmıştı. Babası tam önünde, annesinin üzerinde onu öldürmeye çalışıyordu. ufak kalbi hızla çarpıyordu, gözyaşları durmaksızın akıyordu.

Arden elini havaya kaldırdı ve tüm gücüyle babasının sırtına bıçağı sapladı. Babasından  çıkan acı dolu sese aldırış etmedi. Babası ilk hareketsiz kaldı. Arden onun yaşamasından korktu ve bıçağı sapladığı yerden çıkararak tekrardan var gücüyle babasının vücudunda bir delik daha açtı.

Arden korkudan titriyordu. onu korkutan babasını öldürmesi değildi, annesinin Atlas ve kendisini bırakıp gitmesinden korkuyordu. 

Babası son gücüyle kafasını arkaya çevirdi ve kızı Arden ile göz göze geldi. Arden titremeye devam ediyordu. 

Babası annesinin üstüne yığılmıştı. Arden babasının yığılmasıyla beraber olduğu yerden hareket edip babasının cesedi altında kalan annesine ulaşmak için babasını iktirdi.

Babası yeterince annesinin yüzünü kanla kirletmişti, şimdi ise cesedinin altında onun pis kanıyla kirlenmesine izin veremezdi.

Annesinin gözleri açıktı nefes almıyordu. Her yerinde kan vardı. Arden annesinin kafasını minik dizlerine aldı. "Anne o öldü. Nefes al artık" gözünden düşen yaşlar annesini ıslattı "Anne beni kandırma gözlerin açık, lütfen nefes al artık  Atlas çok korkuyor." Annesi nefes almıyordu.

Dışarıda ki yağmur sanki daha da hızlanmıştı soğuk rüzgar cama tüm gücüyle vuruyordu. Arden'in göz yaşları yağmurdan farksızdı.

Arden saate baktığında saat on iki olmuş yeni yıla girmişlerdi. Yeni yılda hem annesini kaybetmişti hem de babasının katili olmuştu.

Heycanla girmek istediği yılbaşı kana bulanmıştı. Atlas içeride çığlık çığlığa ağlıyordu. Anneleri Ayça hanım ise Arden'in kanlar içinde kucağında yatıyordu.

Bu geceden geriye kalan tek şey kan ve göz yaşı olmuştu.