Yağmurdan Kaçarken Sana Tutulmak / Hyunho

Sensiz asla

Gürültüyle hepimiz ayağa fırladık. Dışarıdan slogan sesleri yükseliyordu. Ve duyduğum kadarıyla ismimi bağırıyorlardı.

Tam olarak ne dediklerini anlayamadığım için sevenlerim geldi diye başta mutlu olmuştum. Ama sonra pencereye yaklaşınca hem elindeki pankartları gördüm. Hem söylediklerini duydum..

HYUNJİN STRAY KİDSTEN AYRIL
HYUNJİN STRAY KİDSTEN AYRIL
HYUNJİN STRAY KİDSTEN AYRIL

Duyduğum kelimelerle kulaklarım uğuldamaya başlamıştı. Artık sadece uğultu duyuyordum. Öylece onlara bakıyordum.

Minho bir anda kafamı tutarak beni kendine çevirdi

-Bana bak! Sen buraya gelmek için çok emek verdin. Kimsenin lafıyla moralini düşürmeyeceksin. Kendine gel!

Chan:
-Hepsini susturmak ve buradan göndermek için elimden geleni yapıcam Hyunjin. İçin rahat olsun

Changbin :
-Gerekirse gider tek tek döverim lan! Senin gözünden akan tek damla yaşa kurban olurum!

Jisung:
-Ben anlamam dövüşmekten. Ama sevgilim kara kuşak kareteci. Üzerlerine katil civcivimi salarım ha!

Seungmin:
-Ya salak mısınız amınakoyim! İlk defa mı böyle şeyler yaşıyoruz? Birbirimize daha çok kenetlenmek yapabileceğimiz en iyi şey. Hyunjin.. Yanındayım bunu biliyosun

Seungminin böyle durumlarda soğukkanlı olabilmesi en sevdiğim özelliğiydi. Sözleri bana iyi gelmişti. Minho hala elimi tutup gözlerime bakıyordu. Benim için endişelendiği açıktı.

Son zamanlarda çok fazla göz önünde olup çok fazla eventte yer alıp,dans gösterisi de yaptığım için sevildiğim kadar eleştirilerin de odağındaydım. Ne kadar etkilenmemeye çalışsam da hassas bünyem buna izin vermiyordu.

Minho da bunun farkındaydı ve benim için endişeleniyordu. Bir anda hala elinde olan elimi asılarak beni götürmeye başladı camın önünden.

Chan:
-Minho nereye?

Minho:
-Biraz yalnız kalmak istiyorum Hyunjinle

Beni sürükleyerek odama götürdü. Sonra yatağın üzerine oturmamı sağladıktan sonra kenardan kulaklığımı getirip takmamı sağladı.

-Minho ne yapıyorsun?

Cevap vermeden sadece işini yapmaya devam etti. Kulaklık bağlantısını ayarladıktan sonra kendi telefonunu çıkardı. Beni aradı. Cevap verdiğimde dışarıdaki sesleri değil de sadece Minho'nun sesini duyar olmuştum artık..

-Hyunjin şuan sadece beni duyuyorsun değil mi?

-Evet Minho..

-Sadece beni duy Hyunjin. Seni üzecek her söze kulaklarını tıkamak için orada olacağım.

-Minho..

Konuşamıyordum. Gözlerimden yaşlar akıyordu sıra sıra..

-Sana daha fazlasına katlan demeyeceğim Hyunjin. Eğer her şeye rağmen katlanamadığını düşünüyorsan.. Birlikte bırakırız.

-Minho sen bırakamazsın..

-Benim bırakamayacağım tek şey sensin.

-Minho.. Bırakalım mı?

-Ne?

Bunu duymayı beklemiyordu muhtemelen. Ben de beklemiyordum aslında. Ama bu son olay son damlaydı galiba. Dayanamıyordum..

-Bırakalım Minho. Dayanamıyorum artık her şey üstüme geliyor. Ne yapsam yetmiyor gibi hissediyorum. Olduğum yer bu kadar çok kişiyi huzursuz ediyorsa belki de orada olmamalıyımdır