Bölüm 7- Kayıp

1.8K 66 12
                                    

Evin tuvaletinde klozetin kapağını kapatmış üzerine oturmuş bir şekilde, işediğim çubuğa mal mal bakıyordum. Gerçekten bunu yaşıyor olmazdım, bu saçmalık benim başıma gelmiş olmazdı. Elimdeki hamilelik testindeki çift çizgi ile uzun süre bakıştım. Gözlerim dolmuştu ama damlaların düşmesine izin vermedim. 

"Asi! Kızım iyi misin?" Cesur ısrarla tuvaletin kapısına vuruyordu.

"İ-iyiyim."

Testi peçeteye sarıp cebime sokuşturup tuvaletten çıktım.

"Ağladın mı sen?"

"Lan ne ağlaması oğlum saçmalama."

Çaktırmadan gözlerimi elimin tersiyle silmeye çalıştım.

"Bak yine o Alaz malı canını sıktıysa, sorarım hesabını ben ona."

"Of Cesur sal beni ya saçma saçma da konuşma."

Cesur'u önümden ittirip montumu giydim.

"Nereye?" dedi.

"İşim var sonra haberleşiriz."

Cevabını dinlemeden çıktım evden. Evden biraz uzaklaştıktan sonra cebimden telefonu çıkarıp aradım onu.

"Asi"

Sesi telaşlı gelmişti.

"Alaz neredesin?"

"Evdeyim. Sen iyi misin? Sesin bir garip geliyor."

"K-konuşmamız lazım."

"Konuşalım diyorsan, iş ciddi herhalde Asi Kız."

"Alaz cehennemin dibine gel bekliyorum seni."

Telefonumu kapatıp Cehennemin Dibinde denizin karşısındaki koltuğa kuruldum. Yaklaşık yarım saat sonra geldi Alaz. Ben ise bu yarım saatte denizi izledim sadece. Ne yapmam lazımdı, neler oluyordu hiç bilmiyordum.

Alaz yanıma oturdu.

"Asi?"

Hali tavrı çok endişeliydi. Gözleri vücudumda gezindi iyi miyim diye. Herhangi bir şey görmeyince ise derin bir nefes alarak rahatladı ve anlık gözlerimi kapadı.

"Asi neler oluyor söyler misin artık"

"B-ben şey" Ne dicektim ki? İlk defa konuşmakta bu kadar zorlanıyordum. 

"Asi bak korkutuyorsun beni."

Alaz'a doğru döndüm. Gözümde zar zor tuttuğum göz yaşım aktı.

"Asi neler oluyor?"

Sessiz kaldım. Gözümden akan yaşları baş parmağı ile sildi. Ardından avucunu yanağıma yaslayıp okşamaya başladı.

"Ben mi bir şey yaptım yine."  Evet sen bir şey yaptın Alaz...

Alaz o geceden beri çok değişmişti. Her ihtiyacım olduğu an yanımdaydı. Kendini affettirmeye de çalışıyordu ama rutinimiz buydu aşamıyorduk.

Yine konuşamayınca Alaz kendine doğru beni çekip sıkıca sarıldı. Başımı boynuna gömüp ağlamaya başladım. O ise hiçbir şey sormadan beni zorlamadan yanımda olmaya çalışıyordu. Sarılmamızı bölen Alaz'ın çalan telefonu oldu.

"Efendim anne... Tamam tamam geliyorum tamam."

"Nolmuş?" dedim zar zor.

"Asi, şimdi gitmem gerek ama işim bitince hemen geleceğim tamam mı güzelim."

Tamam dercesine kafamı salladım. Alaz saçımdan öpüp uzaklaştı yanımdan. Olduğum yerde oturmaya devam ettim. Sadece denize bakıyordum yine, kımıldamıyordum bile. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama Çağla belirdi yanımda.

İtiraf-AslazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin