Eve girdiğimizde salonda oturan Çağla, Yaman, Cesur ve Alaz dörtlüsü hızla ayağa kalkarak bize doğru geldiler. Akşam olmuştu ve neredeyse tüm gün dışarıdaydık. Hastane işleri uzamıştı ancak gelebilmiştik eve. Hastanedeyken de hem beni hem de Neslihan Teyze'yi arayıp durmuşlardı, özellikle de Alaz durmadan aramıştı..
Alaz beni görür görmez rahatlamış hızla yanıma gelerek kollarıyla sıkıca vücudumu sarmıştı.
"Tamam iyiyim ben yok bir şey"
"Neredesiniz siz Allah aşkına meraktan öldük burada." dedi Çağla.
"Bir işimiz vardı Çağla'cım halledip geldik." dedi Neslihan Teyze.
"Siz ikinizin ne işi olabilir? Asi?" Alaz'ın sorusunu cevapsız bırakıp salondaki üçlü koltuğa oturmuştum.
"Asi kızım sana diyoruz alo!" Cesur bile Alaz'ın tarafındaysa durum gerçekten vahimdi.
"Çok yorgunum. İşimiz vardı halledip geldik işte."
"Ya ne alaka Asi'cim ne işi?" Yaman da sorar gözlerle bana bakıyordu.
"Sıkıştırmayın kızı. İstediğinde anlatır size." dedi Neslihan Teyze'de.
"Aha bak bir şey var işte. Neyi anlatcaksın Asi?" Alaz artık gerilmeye başlamıştı.
"Alaz."
"Hı söyle güzelim."
"Biraz konuşalım mı?"
"Tamam konuşalım."
Ortamdan çıt çıkmıyordu. Herkes dikkatle bize bakıyordu ve konuşmamızı bekliyorlardı.
"Baş başa"
Alaz onaylayarak ayağa kalktı.
"Asi ben çok gerildim ama böyle. Bir şey var." dedi Yaman.
"Konuşuruz Yaman, gerçekten yorgunum. Zor bir gün geçirdim."
Yaman başıyla onaylarken Alaz ile evden dışarıya doğru çıktık. Sessizce biraz yürüdükten sonra ıssız, sadece bizim olduğumuz bir sokakta yolun ortasında birden durdum. Benim durmam ile Alaz da duraksadı.
"Neden hiç sesin çıkmıyor?" diye sordum Alaz'a. Evde o kadar meraklı bir haldeyken şu an bu kadar sessiz olması rahatsız etmişti beni.
"Şu an kalımdan neler geçiyor bir bilsen aklın durur."
"Neler geçiyor?"
"Şu an ölümcül bir hastalığının olduğunu filan düşünüyorum ya da ne bileyim biri sana bir şey yaptı galiba diye de düşünüyorum ama emin ol hep felaket senaryosu."
Gülmüştüm, gülmem ile rahatladı çünkü bu felaket senaryolarından biri olmadığını anlamıştı.
"E o zaman tüm gün neredeydin Asi? Neden bu haldesin, annemin alakası ne?"
"Ne çok sorun varmış senin öyle."
"Emin ol az bile."
Yine sessizleşmiştik. Yere bakarak ellerim ile oynuyordum.
"Söyle hadi. Söyle de rahatla."
"Annene daha kolay söylemiştim."
"O kadar mı vahim durum Asi Kız."
"Tartışılır."
Alaz kaşlarını havaya kaldırarak baktı bana.
"Hastaneden geliyoruz biz."
"Neyin var? Bir yerine bir şey mi oldu? Biri bir şey mi yaptı?" Ellerini vücudumda gezdirip yaralı mıyım diye kontrol ediyordu. Uzaklaşarak durdurdum onu.
