That Sunset of December

CHAPTER 1: Failure

[ C H A P T E R 1 ]

A Y E S S A

Nakatunganga habang nakatingin sa kawalan. Maraming laman ang isip at hindi mapakali. Is there even worse than this? Muli akong tumingin sa first semester grades ko. Halos lahat tres. Tanging mga minor subjects ko lang ang hindi bagsak, pero dos naman. Mom will be mad seeing these numbers. Sino ba naman kasi ang matutuwa kapag nalaman mo'ng puro pasang-awa ang grades ng anak mo?

Knowing my mom, who never accept negativity in her life, she will surely yell at me. Sino ba kasi ang nagsabing mag Civil Engineering ako?

"Ge, may bagsak ka?" Rinig kong tanong ni Danica sa isa pa naming kasama rito sa table.

"Wala. Laki ng baon ko monthly tapos ibabagsak ko lang grades ko? Baka sa kangkongan na ako pupulutin non!" Natatawa nitong sagot kay Danica. "Eh ikaw?"

I was waiting for Danica to answer Genevev, but Darius came together with Faith. Darius was holding a bag of chips while on his side was Faith who was stealing chips from him. They were talking, and I know it's about their grades. Lihim akong napabuga ng hangin.

I was excellent back then. I was the valedictorian of our class. I graduated senior high with flying color, but what the hell happened to me?

Is my brain not braining?

"Haii!" Bungad ni Darius nang naka upo na ito sa seat nya. Inilapag nito ang chips sa mesa na kaagad dinumog ng mga kamay. Aangal pa sana ito pero mas pinili na lamang nyang manahimik. Napadako ang tingin nito sa akin. Tinaasan pa ako nito ng kilay, napansin siguro na masyado akong matamlay ngayon.

"Don't even ask why," I cut him off before he could utter a word. Nanatiling nakabuka ang bibig nito. Kumuha ako ng isang pirasong chips at nilagay sa bibig nya. Kaagad naman nya akong inirapan.

"So, to answer your question, I have three uno and the rest is dos," pagtutuloy ni Danica na sobrang proud ibalandara ang grade slip nya sa aming harapan. "Can't believe pa ako at first, but duh! I know I deserve this, sobrang hirap kaya mag study!"

Danica, Genevev, Darius, and Faith are my friends. We're not blood related, pero related ang mga families namin, that's is why we're close to each other. Nakasama ko rin sila sa senior high journey ko at saksi sila sa paghihirap kong abutin ang pagiging valedictorian. Kasi ito ang gusto ni mommy.

Hindi kami pare-pareho ng kursong kinuha pero swerte kami at pareho kami ng vacant. Back then, when we were still deciding which university to study, we first think about what we want to be in the future. Si Danica, gusto maging dentist kaya dentistry ang kinuha nya. Si Genevev, gusto maging lawyer kay kinuha nya ang kursong law. Si Darius naman sa simula pa lang ay palagi na itong curious, that's why he choose to study biology. Si Faith, ever since highschool ma-alam na ito sa politics kaya heto she's taking politics course. Eventually we decided to study in De la Salle University. We don't see each other everyday, tuwing vacant lang talaga namin kami magkasama. Tapos kapag nagkasama na kami sa iisang lugar palagi kaming may dalang balita sa isa't-isa.

"Mabuti naman na okay lang kay tito na may dos ka?" Taas kilay na tanong ni Darius.

"Hindi pa naman end of the world, makakabawi pa rin ako sa susunod na sem."

Kinuha ko ang tinidor ko na kanina ko ba hindi hinahawakan. Nandito kami sa isang karenderya na palagi naming pinupuntahan ever since highschool. In-order ko kanina dumplings at wala pa itong bawas dahil na gu-guilty ako. Hindi ko deserve kumain ng masarap ngayon.