Jisung yine bir iş çıkışı arkadaşının elinden tutup hevesli hevesli Minho ile tanıştırmak için hızlı adımlarla yola koyuldu. Arkasındaki arkadaşı ona yetişemiyordu
"Yavaş biraz! Minho kaçmıyor ya?"
Onun dediklerine kulak astı ve aynı hızda yürümeye devam etti Jis.
Sonunda ev göründü,aynı şekilde menekşelerin arasında oturan çocukda. Jisung Jeongin'in elini bırakıp eve doğru koşmaya başlayınca Jeongin daha nefes almak için ara veremeden o da arkadaşının peşinden çokda hızlı olmayacak şekilde koşmaya başladı.
Jisung Minho'nun yanına varınca durdu Jeongin'de hemen arkasında durdu. Minho onlara durgun bir ifade ile bakıyordu.
"Ee? Evde mi bu çocuk?"
"Ne?"
Kaşlarını çatarak arkadaşına döndü Jisung.
"Önünde ya görmüyor musun?"
Jeongin duraksadı ve etrafına baktı.
"Neyden bahsediyorsun Jisung? Kimse yok etrafta."
"Benimle dalga geçiyor olmalısın. Bak orada işte!"
Eliyle Minho'yu işaret etti. Jeongin o yöne baktı uzun süre.
"Jisung,orada kimse yok."
"Ne?"
Jisung birkaç adım arkadaşından uzaklaştı. Minho'ya baktı yine,o güneşi izliyordu.
"Beni boşuna getirdin, beni kandırdın değil mi? O anlattıkların yalan mıydı?"
"H-Hayır gerçekten o burada nasıl göremiyorsun!"
Sesi titredi Jisung'un,gözleri dolmuştu. Arkadaşı ise oldukça ciddiydi.
Kendisinin Minho'yu görebilip arkadaşının görememesine anlam veremedi bir türlü.
"Sen şizofren olmasın."
"Hayır!"
"Yıllardır kurduğun türlü türlü tonlarca hayallerle gerçekten aklını kaçırmaya başlamışsın. Burada Minho diye birisi yok Jisung. O da senin hayal ürünlerinden birisi. Gerçekliğe dön artık."
Jisung kulaklarını kapattı ve gözlerini sıkıca yumdu. Onun dediklerinin hepsini inkar ediyordu. En sonunda gözü dönen Jisung dayanamayarak bir çıldırmış gibi çığlık attı ve arkadaşına saldırdı. 3 yıllık en yakın arkadaşına.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mor Menekşe 'Minsung
FanfictionJisung Minho'yu her günbatımı ve akşam vakitleri bahçesindeki hiç solmayan menekşelerin arasında otururken görüyordu. ~°💐