MUM IŞIĞI

kapsüler

Ve sen Efsun Kayalar ilk cinayetini daha doğmadan işledin.

Bu cümle kaç defa kafamın içinde gezindi ? Acaba kaç kişinin bana olan bakışları değişti ?

Herkesin gözü bir benim birde yerdeki cesetin arasında gidip geliyordu , gözlerim kızın üzerinde takılı kaldı.

Kızın üzerinden akan kan , o kadar kapılı bir renkti ki nerdeyse siyaha çalıyordu .

Kanın kokusu oldurdu değil mi ? Ama bu kan kokmuyordu, kızın bileğine baktığımda orada hiçbir şeyin olmadığını fark ettim. Hangi bloktan olduğunu belli eden bileklik yoktu bileğinde .

Sadece tek bir şey yazıyordu .

"0003"

Sadece bu yazıyordu , 0003, bu deneye maruz kalan 3 . Kişi demekti, 3. Kişi şuan neredeyse binlerce kişi vardı burda ve o kız 3. 'ydü.

İçeriye doğru koşan görevliler koşarak kızı yerden kaldırdı ve dışarı çıkarmaya başladı. Gözlerim kızın bileğinde takılı kaldı. Ve o an bileğini hareket ettirdiğini fark ettim.

İşaret dili ile birşeyler anlatmaya çalıştı.

"Bize yardım et" . Bize yardım et demişti,bize demişti bana değil bize demişti, ondan başkaları da mı vardı?

Koşarak onun yanına gittiğimde görevliler buna engel olmaya çalıştı ama başaramadılar.

Kızın gözleri kapalıydı, ama içimden bir ses onun beni duyduğunu söylüyordu .

" Siz kimsiniz? Size nasıl yardım edeceğim? Lütfen bana cevap ver ? Annemin bu konuda ki yeri ne ?"

Dediğimde gözleri hareket etmedi ama bileğini oynatı.

" Annen de orda Efsun, bize yani kapsüldekilere yardım et , Alex o sana her şeyi anlatacak "

Dediğinde bileği yere düştü . Görevliler tekrar onu dışarı çıkarmaya çalıştığında engel olamadım.

Annem bu oyunun neresindeydi? Kapsüler ne demekti? Hiçbir şey anlamıyordum , sanki beynim durmuş gibiydi.

Annem , kapsüller ,Alex herşey o kadar saçma geliyordu ki .

Koşar adım yemekhaneden çıktım ve görevlilere ve kameralara belli etmeden onları takip ettim.

Kızı önce boş bir koridora götürdüler. Koridor çok uzundu, gereğinden fazla uzun. Sonunda koridorun sonuna vardığımızda, beni karşılayan tek şey boş bir duvar oldu.

Görevliler ve kız ortadan kaybolmuştu ama hangi ara ? Etrafıma baktığımda arkamda hisetiğim gölge ile arkama döndüm.

Kimse yoktu, sadece ben ve geçmişim vardı.Arkama döndüğümde gördüğüm kadın ile yerimde durdum.

20,21 yaşlarında beyaz tenli bir kızdı, yeşil gözlerininde büyük bir merak vardı. Minyatür bir kızdı,boyu yaklaşık 163 'tü. Uzun siyah saçları vardı.

" Kimsin?" Dediğimde dudaklarıma baktı, sonra ise yüzünde kederli ve acı bir gülümseme oluştu.

Ellerini oynattığında, dilsiz olduğunu fark ettim.

" Duru Yılmaz, 3. Bloktan" diyip gülümsedi.

Ellerimi oynatıp konuşmaya başladım .

" Beni duya biliyor musun ?"

" Hayır, sizlere hem duyamam hemde sizlere konuşmam" diyip gülümsedi.

"Dudaklarını oynatman yeter benim için, dudak okuyabiliyorum ."