Beklenmeyen Aşk

5. Bölüm

Geçiş bölümü gibi bir şey, sonraki bölüm yıllar sonrasına geçiyoruz ve geçmişi anlatmamız bitiyor.

İyi Okumalar :)
...

Selim'in Ölümünden 1 Ay Sonra

"Duru, dışarı çıkmak ister misin?"

"Hayır." İki kez düşünmeden verdiğim cevabın ardından annemin nefes verdiğini duydum.

"Güzelim haftalardır yatağından çıkmadı-"

"Anne, istemiyorum." Sert çıkmamıştı sesim, aksine olabileceği kadar yumuşaktı.

"Tamam güzelim." dedi ve ardından kapının kapandığını duydum.

Selim'in Ölümünden 2 Ay Sonra

"...Beslenme ve uyku düzenine dikkat etmesi gerek..." Bayılmamdan sonra apar topar geldiğimiz hastanede doktorun söylediklerine pek de önem vermiyordum. Annem ise olabilecek en dikkatli şekilde onu dinliyor ve söylediği hiçbir şeyi kaçırmamaya çalışıyordu.

"...Kazanın sonucunda oluşan hasarlar hala tam olarak iyileşmiş değil..."

Bu hastanede öğrenmiştim onun gittiğini.

"...Eğer sağlığına dikkat etmemeye devam ederse iyileşmesi daha da zorlaşacaktır..."

Yağmur yağıyor. Toprak ıslanacak. Acaba üşüyor mudur?

Selim'in Ölümünden 3 Ay Sonra

Buse Teyze'm zorla yemeğimi yedirirken surat asarak ağzımdakileri çiğnedim. Ada Teyze'm ve annemden daha neşeli ve çocuksu olan, bir dediğimi iki etmeyen kadın, ikisinden daha otoriter olmuştu bir anda. Uyku ve beslenme düzenimi o takip ediyordu.

"Doydum ben."

Sadece yarısı bitmiş tabağıma bakarak iç çekti. "Nisan ve Yağız'la birlikte yürüyüşe çıkacaksınız bugün. Hadi üstünü değiştir." dedi önümdeki tabağı alırken.

Savaşmadım bu sefer. Gücüm yoktu.

Ağır adımlarla odama çıkıp uzun zaman sonra ilk defa pijama dışında bir şeyler giyip tekrar alt kata indim. Nisan ve Yağız beni bekliyorlardı.

Bir süre yürüdük üçümüzde sessizce. Önceleri hep şakalaşırdık. Nisan ve Yağız hep atışırdı. Gördüğümüz her şey hakkında yorum yaparak neredeyse hiç susmazdık. Şimdi ise kimsenin çıtı çıkmıyordu. İkiside gergindi yanımda, hissedebiliyordum.

Sessizce etrafa bakınırken, Selim'le sık sık geldiğimiz parkı görünce durdum. Derinden gelen bir mide bulantısı hissettim."Eve dönebilir miyiz?" Sesim kısık çıkmıştı.

"İyi misin?"

Ben farkında olmadan akan göz yaşlarımı sildim. "Gidelim sadece. Lütfen..."

Bir şey söylemeden beni onayladıklarını belirtircesine geldiğimiz yöne döndüler.

Selim'in Ölümünden 4 Ay Sonra

Dalgın bir şekilde anneannemin önüme koyduğu sebzeleri doğruyordum. Bizi ziyaret etmek için İzmir'den gelmişti.

"Duru?"

Annemin bana seslendiğini duyunca dikkatimi ona verdim. İşten yeni gelmişti ve anneannemin evde olduğunu bilmiyordu. Şaşkınca bana baktı. "Sen yemek mi yapıyorsun?"

"Evet."

"Neden Hazal yapmıyor?"

"Hazal Abla izinli."