Beklenmeyen Aşk

Giriş (tekrar :) )

Pekala, hadi başlayalım.

Selam!

Ben Duru, Gökçe Duru Işık.

Ama sizler beni zaten tanıyorsunuz değil mi? Hikayemin başını annemden dinlediniz.

Sizlerle tanıştığımda henüz çok küçüktüm. Şimdi büyüdüm ve eskisinden çok daha farklıyım. Tabii hala çok tatlıyım ama...

Anasının kızı olarak, düşe kalka ilerlediğim, hatalar yapsam da inatla devam ettiğim, arkadaşlarımı kendim gibi delirttiğim hikayemi sizlere sunmak istiyorum.

Bu hikayede, sizlerin yüzünü güldüreceğime söz veriyorum. Maalesef ki ağlatacağıma da söz vermek durumundayım. Gerçi siz yazarı az çok tanıdığınız için onun sizleri nasıl çileden çıkaracağını tahmin ediyorsunuzdur.

Acı-tatlı ancak hepsinin yeri doldurulmaz pek çok anıyla dolu bu hikayede benimle misiniz?

Öyleyse, hadi başlayalım.

Ben size hikayeyi biraz daha geriden anlatacağım.

Lise yıllarından.

Onunla tanıştığım günden.

İlk aşkımla...

"Duru!"

"..."

"Duru! Kime diyorum ben? Çıkar şu kulaklığı." diyerek birden kulağımdaki kulaklığı çıkardı annem.

"Ha, ne?"

"Geldik."

"Nereye?"

Boş gözlerle bana baktı. "Yirmi yedi dakika boyunca arkadaşında yatıya kalmak için bana yalvarıp, yine de hayır dediğimde kendini odana kapatıp telefonunu da evdeki bütün ses sistemlerine bağlayarak saatlerce tekrara aldığın Hüsran'ı söylerken, sürekli çalışma odamın önünden geçip bana yavru köpek gibi bakarak izin aldın ve şimdi bu soruyu mu soruyorsun cidden?"

"Dalmışım pardon."

"Çok sık dalıyorsun bu aralar. Aşık mı oldun ne?"

Yüzümü buruşturdum. "Aman aman, kalsın. İstemem. Ziyanı yok. Bekarlık sultanlıktır diye boşuna dememişler."

"Daha önce bunu hayat mottosu yapıp şimdi evli olan birini tanıyorum. Boyum kadar da kızı var. Büyük konuşma yani."

Gülerek annemin yanağını öptüm. "Hadi sen işine git, hadi. Görüşürüz sonra."

"Nazik bir dille 'sus anne' diyorsun yani. İyi tamam öyle olsun." Annem de geri benim yanağımı öptüğünde arka koltuktan çantamı alıp arabadan indim.

"Dikkatli ol, bir şey olursa hemen beni ara."

"Tamaaam."

"Size iyi eğlenceler."

"İyi çalışmalar. Bay bay!"

Annemin arabasının uzaklaşmasını izleyip, araç köşeyi dönünce arkamdaki apartmana girdim.

Telefonumdan arkadaşımın attığı mesajdaki adrese bakıyordum. Yazana göre evi yedinci kattaydı ve görünüşe göre asansör bozuktu.

Bugün de şanslıyım.

Can hıraş merdivenleri çıkıp on beş numaralı dairenin önünde durdum. Ter içindeydim. Aldığım nefes yetmiyordu resmen. Bir elimle kendimi yellerken diğeriyle kapıyı çaldım.

Birkaç saniyenin ardından açılan kapıyla konuşmaya başladım. "İdil bana yeni bir çift bacak borçlusun, kendiminkileri az önce kaybetmiş-" Kapıyı açan kişiyi görünce duraksadım. "-olabilirim."

Boğazımı temizleyerek hızla duruşumu düzelttim. "Şey, ben... İdil Kutlu'nun evi burası mı?"

"Evet, ben abisiyim. Bir saniye."

Kanın yüzüme hücum ettiğine eminim. Utanmıştım. Hayır bir de adamın karşısına hayvan gibi terlemiş bir şekilde çıktım. İlk izlenim önemlidir ve bu berbat olmuş gibi duruyor.

"İdil, arkadaşın geldi!" diye seslendi içeriye doğru.

İdil'in anne-babasının, iş nedeniyle sürekli ülke ülke gezdiklerini ve İdil'in onları zorlasak yılda bir ay anca gördüğünü biliyordum. Ancak abisinden kesinlikle haberim yoktu.

İdil koşa koşa bana doğru gelince abisi içeriye gitti. İdil hızla boynuma atlayıp sıkıca sarıldı bana. "Hoş geldin!"

Sonra hızla geri çekildi. "Ayy, terlemişsin."

Gözlerimi kısarak ona baktım. "Seni kınıyorum."

"Niye? Terledin diye mi?"

"Abin olduğunu bana niye söylemedin?" Yakalarını tutup sarstım onu. "Neden romantik filmlerin başrolü gibi bir abin olduğunu söylemedin bana?"

"Romantik film mi?"

"Teşekkür ederim." İdil ve abisi aynı anda konuşunca gözlerim şokla irileşti. Yine utandım.

'Kendini utandırıyorsan utandır da, benim günahım neydi ya?' Sağ olasın iç ses.

Gömün beni şuralara, buralara, oralara...

...
Merhabalar efenim, merhabalar...

Sizlerin de bu konuda fikrini aldıktan sonra kurguyu yeniden yazma fikrim iyice kesinleşmiş oldu. Kurgunun ve olayların temeli aynı olsa da bazı şeyleri değiştiriyorum. Önceki kurguyu okuyanlar yorumlarda açık bir şekilde spoiler vermezse sevinirim.

Umarım yeniden yazılmış halini ilkinden daha fazla seversiniz.

Gelecek bölüm görüşürüz!