DOPAMINE [Minsung]

- ONE -

پسر دستی به موهایی که تا گردنش می‌رسیدند کشید و وسط اتاق شلوغ از لباس های کهنه به دنبال کیسه ی کوچک پلاستیکی حاوی کمی کوکائین که یک جایی از اتاق پنهان کرده بود میگشت!
باید تا قبل از برگشتن مردِ موردعلاقش اون مواد رو پیدا میکرد تا غافلگیرش کنه درحال حاضر تنها چیزی بود که میخواست.

روی زمین خم شد و زیر تخت رو گشت تا بالاخره کیسه رو جایی بین پایه های تختِ شکسته پیدا کرد.

همزمان با لبخندش در خونه ی بالا پشت بومی باز شد و با شوق به سمت پسر برگشت:

_هی ببین چی پیدا..چه بلایی سرت اومده مین؟

شوق و لبخندش با دیدن زیرچشمه کبود و خونِ خشک شده ی گوشه ی لب پسر ازبین رفته بود.
مین با بیخیالی و لبخند رو به روی پسر مو مشکی ایستاد و کیسه‌ی حاوی مواد رو از دستش گرفت:

_امشب قراره جشن بگیریم

پسر مومشکی بدون اهمیت دادن به حرف مینهو انگشتش رو روی خونِ خشک شدش گذاشت و با عصبانیتی که به سراغش اومده بود گفت:

_اومدن سراغ تو؟ چطوری پیدات کردن؟ اونا با من طرف‌ان چرا باید این بلا رو سر تو بیارن؟

مینهو با خنده ای دستِ سردش رو روی انگشت های پسر قرار داد و انگشت اشاره ی پسر رو از گوشه ی لبش به لب پایینش حرکت داد:

_نمیخوای مطمئن شی لب هام سالمن یا نه جیسونگی؟

جیسونگ دو طرف صورت پسر رو گرفت و به ارومی اول لب هاش رو گوشه ی لبه خونیِ مینهو گذاشت، مینهو به‌خاطر اون درد کشیده بود و این از دیدن مینهو توی این وضع هم براش دردناک تر بود.

سه بار با وقفه های طولانی زخمش رو بوسید، زمانی متوقف شد که نفس هاش گونه ی کبود شده ی مینهو رو گرم میکرد.

معنای این بوسه های طولانی معذرت خواستن بود، قراری که مینهو و جیسونگ رو بیشتر برای معذرت خواهی ازهم مشتاق تر میکرد.

مینهو کمی صورتش رو عقب کشید، نمیخواست جیسونگ انقدر خودشو تقصیرکار بدونه:

_تقصیر تو نیست احمق میدونی که سگه دیوونه از اولم از من خوشش نمیومد!

مینهو کیسه ی پلاستیکی رو بالا اوورد:

_فراموشش کن و بیا بریم، چیز بهتری اینجا داریم

جیسونگ با دستش انگشت های مینهو رو گرفت و با دست دیگه‌اش گردن مینهو رو به خودش نزدیک تر کرد، با قرار دادن لب هاش روی لب های سرد مینهو، گرمای ناگهانی رو به بدن هردوتاشون منتقل کرد.
گوشه ی لبه مینهو بین بوسه به رضایتی باز شده بود و لب پایینِ جیسونگ رو بین لب هاش بازی میگرفت.