Algon🖤

60. Bölüm FİNAL

Evet bir devirin daha sonuna geldik....✨🌸
Bugüne kadar beni destekleyen ve Hikayemi okuyan herkese çok teşekkür ederim, İyi ki varsınız🙏🏻🥰
Bu Hikayemde 60. Bölüme kadar ulaştık ben yazarken ve sizinle paylaşırken çok keyif aldım umarım aynı keyifli sizede verebilmişimdir...🌼😊
Diğer ve Yeni gelicek Hikayelerimde görüşmek üzere....🧡
___________________________________

Alaeddin Vazifeye gideli iki gün olmuştur. Ama Gonca için bir yıl hatta koca bir ömür geçmiş gibi geliyordur.

Algon Oda:
Gonca erkenden kalkmıştır daha doğrusu hiç uyumamıştır aklı fikri Alaeddindedir. Eri ilk defa Vazifeyi gitmez ama Gonca her seferinde ilk günkü gibi kötü oluyor içine abansız bir korku düşüyor Sevdiği sağ sağlim dönene kadar da geçmek bilmiyordur. Gonca pencerenin önünde dalgın dalgın Sarayın kapısına bakıyordur Alaeddini bekliyordur gelmeyeceğini bile bile bekliyordur.

Nilüfer: Bacım destur var mı

( Nilüfer ses çıkmayınca merak edip girer ama Gonca hala fark etmez )

Nilüfer: Gonca Kız sana seslenirim

( Hızır ağlamaya başlayınca Nilüfer gidip kucağına alır. Ama Gonca o kadar derin düşüncelere dalmıştır ki hala kendine gelmemiştir )

Nilüfer: şşşş tamam benim aslanım şşşş Teyzesinin kuzusu bu şşşş bak görür müsün şu Ananı paşam ben olmazam hiç duyamaz.... Şşş alo Gonca Kız

( Nilüfer Hızırı az da olsa sakinleştirmiş. Nilüfer Goncaya yaklaşıp koluna dokunur )

Nilüfer: Gonca!

Gonca: hıı ne, Abla sen ne vakit geldin?

Nilüfer: sanada hayırlı sabahlar Bacım

Gonca: ha hayırlı sabahlar

Nilüfer: hadi ben gelirim duymazsın da ya Oğlun benim paşam ağlar ama ruhun duymaz

Gonca: ne ağladı mı ver bakayım

( Gonca Oğlunu kucağına alır Hızırda hemen susar ve sakinleşir )

Gonca: Oğlum benim özür dilerim paşam ben nasıl duymadım ağladığını

Nilüfer: sen Alaeddini mi düşünürsün

Gonca: heç aklımdan çıkmaz ki 

Nilüfer: ah be Bacım vallaha sana kızamayacağım zira bende öyleyim Orhan Vazifeye gidende gözüm yolda beklerim

Gonca: bende Abla bende

Nilüfer: eh şey Bala Anam çağırır ben ondan geldim hayde

Gonca: tamam gidelim

( Gonca bir adım atar atmaz dengesini kaybeder ve düşecek gibi olur. Nilüfer hemen Hızırı Goncanın kucağından alır ve Bacısını boş koluyla tutar )

Nilüfer: Gonca'm

Gonca: eyim eyim başım döndü bir an

Nilüfer: dur ben Şifacı çağırayım

Gonca: yok istemez gerek yoktur

Nilüfer: olmaz betin bensiz attı senin bembeyaz oldun

Gonca: yok Abla essahtan eyim

Nilüfer: Gonca bak olmaz önemse kendini

Gonca: önemserim Abla ama essahtan eyim yorgunluktandır uyumadım heç ondandır

Nilüfer: Gonca ama benim içim rahat etmez

Gonca: hayde Ablam hayde

( Nilüfer Hızırı Goncaya vermez ve bi yandan Bacısını destekler öteki yandan Yeğenini tutar )