Atty. Calvry

Chapter 14

Letizia Cafe...

"Is there something wrong, Frei?"

Andito na kami ngayon ni Anastacia sa cafe na gusto niyang puntahan. I must say that I love the ambience of the place.

Minamalist lang din yung design.

And, Anastacia's right, their foods and coffee are great.

"Nothing. I was just thinking about something." I responds shrugging my shoulders, dismissing the topic.

Anastacia nodded. "It's good, right?" tukoy nito sa kapeng iniinom ko.

"Yeah, masarap nga." sang-ayon ko at muling sumimsim ng kape.

"Kailan ka babalik dito ulit? I heard that you're planning to accept the offer of the England Royalties?"

"Yeah, but for now, magbabakasyon muna ako ng isang taon. Kaka-graduate at kakapasa ko pa lang sa bar exam."

"Right. You deserved to rest, Frei. You're exhausting yourself."

It's true, I was really pushing myself too much, in order for me to stop thinking about her. Because even after all these years, I'm still in pain.

I'm still hurting. I don't even think if I can move on from her.

But these past few days, when I met that kid, I feel so alive. I don't know why but I really like that kid, her cheerfullness makes me want to live this life to the fullest.

Eventhough her mother is scary as fuck.

"Nababaliw ka na rin ata, pabigla-bigla ka nalang ngumiti."

Agad naglaho ang ngiti sa mga labi ko ng sambitin iyon ni Anastacia.

Hindi pwede 'to.

"Ngayon nakasimangot ka naman, baliw nga."

I rolled my eyes. "Stop it, Ana."

Natatawang kumakain ito ng ni-order niyang cake saka napapailing. "I may not know what happened to you in the past, but please know that we're always here for you, Frei." kalaunay sambit nito.

I didn't told her about me secretly loving my sister and me being intersex. I'm afraid that she'll avoid me too, like how my sister avoided me.

Anastacia is a great friend, I know she won't judged me if ever I told her about me being intersex, it's just... it's my trauma who's stopping me from telling her.

"Thank you, Ana. But, I'm getting by."

Akmang sasagot pa sana ito ng biglang tumunog ang cellphone niya.

"Excuse me for a secs, Frei. I'll just answer this call."

Kakaalis pa lang ni Anastacia ng namamadali itong bumalik sa mesa namin. "I'm sorry, Frei. There's an emergency in New York. My daughter had a high fever and she's looking for me."

"Do you want to borrow Clementine's private jet?" may pag-aalalang sambit ko.

"No, it's alright, andito naman yung private plane ni Reigh."

"I see." I nod my head. "Take care, Anastacia. I hope your daughter will get well soon."

"Thank you, Frei. I'm really sorry if I have to lea—"

I cut her off. "Shh. Just go already. I'll be fine here."

Nang makaalis na si Anastacia ay saglit pa akong tumambay sa cafe bago ko naisipan na umuwi na kaya tumayo na ako. Nag-iwan lang din ako ng 50 pesos bill as a tip, don't come after me. I'm poor.

Lalabas na sana ako ng cafe ng bigla akong tinawag ng isang waiter.

"Ma'am, here's a complimentary cupcake for leaving a tip."

Eh? I didn't know there's such thing.

Nakataas ang dalawang kilay na tinanggap ko ang cupcake na hawak nito. Ayaw ko naman siyang mapahiya lalo na't may tumitingin na sa direksyon namin.

"Really?" di naniniwalang sabi ko dito.

Napailing nalang ako ng makitang biglang namula ang mga pisngi nito. "It's from me, ma'am. Nagagandahan po kasi ako sainyo."

I knew it.

"Thanks." tipid na sagot ko saka ito iniwan at tuluyan ng lumabas ng cafe.

Naglalakad na ako ngayon papunta sa parking lot at pinag-iisipan kung kakainin ko ba itong chocolate na binigay sa akin o hindi.

Pero dahil nasasayangan ako at masama ang magtapon ng pagkain ay kinain ko nalang ito.

I hummed. "It's not bad..." I complimented as I continue chewing the cupcake.

Malapit na ako sa parking lot ng makaramdam ako ng pangangati sa aking leeg, nagsisimula na rin akong mahirapan na huminga. Nang tinignan ko ang cupcake ay may nakita akong filled butter sa loob, I think the flavor has a nuts in it.

"F-Fuck." nahihirapan na akong huminga kaya mas binilisan ko maglakad papunta sa sasakyan. Andun yung gamot ko, for emergency purposes only, like right now.

"Atty. Calvry."

May tumatawag sa akin pero hindi ko na ito pinansin dahil unti-unti ng nagiging blurd ang paningin ko.

"Atty. Calvry!" muling tawag ng kung sino.

Natatanaw ko na ang sasakyan ko pero mukhang hindi na kakayanin ng katawan ko ang maglakad pa, unti-unti ng namamaga ang throat ko, locking my air passage.

"H-Help..." nanghihinang sambit ko.

"S-Shit. Yllez!!!" nang matanaw ko ang tumatawag sa akin ay nakita ko itong si Mrs. Hsu pala.

"V-Vera..." I weakly mumbled. "Peanuts. I'm allergic to peanuts."

"What?!" halata sa boses nito na kinakabahan na siya.

Nanghihinang inabot ko sa kanya ang susi ng sasakyan ko. "I-I have a medicine in my car... i-in the compar—"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla nalang umalis si Mrs. Hsu sa tabi ko at nagmamadaling pumunta sa sasakyan ko.

Pagbalik niya ay dala na nito ang gamot ko na nasa syringe, saka ito tinusok sa akin. Ilang saglit pa ay unti-unti na akong nakakahinga ng maluwag, pero hindi parin nawawala ang pangangati ng leeg ko.

"T-Thank you, Mrs. Hsu." pasalamat ko sa kanya. "I-I need to go to hospital now, this medicine is fo—"

"I'll take you there, it's dangerous for you to drive alone."

Aalma sana ako pero dahil sadyang nakakamatay ang tingin nito ay wala akong nagawa kundi ang tumango.

Masuyo ako nitong inalalayan hanggang sa makarating kami sa sasakyan ko. Pumasok na ako sa passenger seat at siya naman ay dumiritso na sa driver seat.

"Atty. Calvry is with me, Lincoln. Tell her, I'll go home afterwards." rinig kong paalam nito sa kausap niya sa cellphone.

"I love you most, baby."

Ew.

Kadiri ng callsi—

"Yes, baby, mommy will go home after I'll bring her to hospital." oh, si Einna pala kausap niya. Hehe.

My gosh, Freirain! Stop yourself! She's a married woman!