Atty. Calvry

Chapter 35

"Clems? Do you really think she'll love this?" I asks Clementine over the phone.

I called her earlier to asks for some help.

"Of course, that's what she said right?" she responds.

I hummed.

"Then, give it to her. Bye!" and then she dropped the call.

Grinning, I proudly held my head high as I examined the truck that I rented for the gift I bought for Vera.

I'm her courting now.

And it's been a week since I got discharged from the hospital. My wound is still healing, pero kaya ko naman ng gumalaw.

I can't contain my happiness as I rang the doorbell on her house while I signal the men of Clementine to ready my gift for Vera.

It took at least 5 minutes before I saw Vera together with our daughter, Einna ran towards me when she saw that it was me.

Nagkausap na kami ni Einna, pinuntahan niya kasi ako sa hospital kasama si Anastacia at ang asawa nito. Humingi rin ng tawad sa akin si Anastacia dahil sa pagiging assuming ko.

"Momma!!!" she beamed, nakalingkis narin ang maliliit nitong braso sa mga binti ko.

"Hello, my princess."

Kinarga ko siya saka hinalikan ang pisngi nito. Ngayon ay nakikita kong anak ko talaga siya dahil sa ilong at mga mata niya. They were right.

Mabilis napunta ang tingin ko kay Vera ng marinig ko siyang malakas na napasinghap at hindi makapaniwalang tinignan ang puno ng Almaciga na binili ko para sa kanya.

Nang tumingin siya sa akin ay nginitian ko siya ng malawak. "Seeing your reaction right now, it makes me happy. You like it 'no?" proud na bigkas ko at itinaas-baba ang kilay.

Pero napawi ang ngiting yun ng ibang reaksyon ang nakikita ko sa mga mata niya.

Eh?!

"Vereinna cover your ears for a second, please." napalunok ako ng inutusan nito ang anak namin na kaagad naman sumunod sa kanya.

Umiling-iling pa akong tinitigan ni Einna saka niya tinakpan ang mga tenga niya.

"WHAT THE FUCK?!!!" she exclaimed.

Sana pala tinakpan ko din tenga ko.

"Uh- surprise?" nakangiwing sambit ko. "Don't you like my gift for you?"

"You stupid!" she grunted, shaking her head in distress. "Anong nakain mo at naghukay ka ng Almacigang puno?! Didn't you know that Almaciga is one of the endangered trees?!"

"Of course, I know it. Besides, I won't give that to you without permission from the goverment and DENR." paliwanag ko. "Itatamin natin yan sa backyard mo kasi maayos naman na nihukay nila yan sa Sierra Madre Mountains."

Muli ay napahilamos si Vera sa kanyang mukha at umiling-iling.

"Too early in the morning and you're already stressing me out." she sighed, irritably.

I pouted. "Don't you like it?"

"No." madiin na bigkas niya bago binalingan ng tingin ang mga tauhan ni Clementine. "Ibalik niyo yan sa gubat." may galit na utos nito.

Takot na napabaling ng tingin sa akin ang mga tauhan ni Clementine habang hinihintay ang permiso ko. Nang tumango na ako ay muli nilang ibinalik ang puno ng Almaciga sa isang malaking truck ng dahan-dahan, may mga ugat pa kasi ito para matanim pa ulit.