Ekim Naz/Gerçek ailem(TAMAMLANDI)

Bölüm-34

"Çok korkuttunuz.Ekim,madem biliyordun kamera olduğunu neden yeri söylemedin"dedi Emre abim.

Dedikleriyle göz devirmiştim.

"Abi,abilerim.Bilseydim neden söylemeyeyim?!Bilmiyordum ki,söylemedim işte!"dedim bağırarak.

Eve gelmiştik ve her kes beni öpüp kokladıktan sonra duşa girip yemek yemiştim.

Şimdiyse sorgudaydım.

Ev sorgusu.

Mavi buraya gelmemişti.Süveyda Gül'ün evine gitmişti.

"Tamam,bağırma.Ama ya bir sey olsaydı?"dedi Yaman abim.

Zaten olmuştu ama neyse.

Asıl sorun şu ki,bu anne tarafi neden hala burada lan?!

****

1ay sonra.

"Pınar abla pastaya çilekte koyalım!"çileği onun önüne iterek.

Kıkırdayarak pastaya çilekte koydu.

"Küçük kardeşim,yoruldum gel al bu poşetleri.Sanki taş var bunların içinde."Aras abim içeri girerek poşetleri yere koymuştu.

Bu gün Yamaç abim geliyordu!

Hem de yürüyerekk!

Ağağağ çok heyecanlıydım!

Annemler biraz kalarak tatil yapmıştılar.

Her şey çok iyi gidiyordu.

Mavinin davranışları artık normale dönmüştü.

Aykut yakalanmış ve 24 yıl hapis cezası almıştı.

Ve

Dırırırı...

Yalın İtaliyadaydı!

Yaklaşık 3 haftadır oradaydı.

Tedaviyi kabul edip gitmişti.

Biz buna Ekim Naz gücü diyelim.

Diyelim!

Okulum aşırı iyiydi.

Derslerimde çok başarılıydım ve sınıfa alışmıştım.

"EKİM!KOŞ İÇERİ GEL!"hızla içeri girdim.

Yaman abim koltuk altlarımdan tutarak süsü takmama yardım etti.

"Aferin sana.Hadi gel diğerlerini de takalım."arkasından giderek onları da taktık.

Çoğu şey hazırdı.

Adar abim masanın üzerini düzenliyor,biz Yaman abimle süsleri hallediyor,Pınar abla pasta yapıyor,Aras abim yorulduğu için koltukta oturuyor ve Yağız abimse havaalanına annemleri almak için gitmişti.

Artık onunla da normal şekilde konuşuyordum.Bazen gıcıklık yapsa da şimdilik her şey normaldi.

"Pasta hazır."Pınar abla pastayı tam masanın orrasına koyarak kendini koltuğa attı.

Gerçekten bu gün fazla işi o yapmıştı.

Dışarıdan araba sesi geldiğinde camdan dışarı baktım.

Gelmiştiler!!

"GELDİLER!GELDİLER!"bağırarak dışarıya çıktım.

Yamaç abim ayaktaydı!

"Fındık!"dedi ve bana doğru yürüyerek gelmeye başladım.

Hemen sarılmıştım.

"Çok özledim seni Yamaç abi!"dedim neşeyle.