Taint Me With Sin ᵀᵃᵉᵏᵒᵒᵏ ᶠᶠ

4☠️

Jungkook's P. O. V.

මං ගෙදර එද්දිත් ඩාලිය හිටියේ නිදාගෙන... මං දවල් කෑමට කියලා ගෙදර ආවත් මං එද්දිත් ඩාලියා කිචන් එක පැත්තටවත් අඩියක් තියලා තිබ්බේ නෑ.. එයාටත් asylum එකට යන්න තියෙන හදිස්සියටම එයත් මට‍ දවල් කෑම ලෑස්ති කරන්න උදව් කලා... දවල් ලෑස්ති කරලා අපි දෙන්නම දවල් කෑම කාලා asylum එකට යන්න පිටත් වුණා..

තේයොන් සාරා එක්ක හැසිරෙන්නේ මොන විදිහට ද කියලා දැනගෙනත් ඩාලියාගෙ හිතේ තේයොන් ගැන අදහසක් තියෙයි කියලා දැනගෙනත් මට‍ ඕන වුණේ නෑ ඩාලියව මේ ගමනට එකතු කරගන්න.. ඒත් ඩොක්ටර් ජේඩන් කිව්ව නර්ස්ලගේ අතුරුදහන් වීමේ සිද්දිය එක්ක මට‍ ඩාලියව හවස් වෙනකන්ම ගෙදර තනියම තියන්න හිත දුන්නේ නෑ... අපි තාම මෙහෙට ඇවිත් දවස් දෙකයිනේ.. මෙහෙ වටපිටාව මිනිස්සු ගැන කිසිම අවබෝධයක් අපි දෙන්නට නෑ...

ඒ නිසා හිතට එකඟව නොවුනත් මං ඩාලියව එක්කන් ගියා..

මං ආපහු asylum එකට එද්දි ඩොක්ටර් ජේඩන් අපි දිහා පුදුම වෙලා බලන හැටි මං දැක්කා..

"මිසිස් ඩාලියා.. "

"හෙලෝ ඩොක්ටර් ජේඩන්..."

"හස්බන් නැතුව තනියම ඉන්න පාලුයිද මිසිස් ඩාලියට.."

"එහෙම දෙයක්‌ කියලමත් නෙමෙයි... මට‍ මෙහෙ ලයිෆ් ස්ටයිල් එක එච්චර පුරුදු නෑ... අනික මුළු දවසම ගෙදරට වෙලා ඉන්න මට‍ කම්මැලි.."

ඩාලියා ඩොක්ටර් ජේඩන් එක්ක කතාබහ කරන අතරෙ මම ආවේ රෙස්ට් රූම් එක පැත්තට... මොකද මට‍ දැනගන්න ඕන තේයොන් දැන් කොහෙද ඉන්නේ කියලා.. ඒත් එයා එතන පේන්න හිටියේ නෑ... එහෙනම් වෝඩ් එකකද දන්නේ නෑ... මගේ ඇස් හොයන්නෙම එයාව... ඒත් එයාව ආපහු මුණනොගැහුනොත් හොඳයි කියලා මං හිතනවා... ඒක වෙන්න බැරි දෙයක් තමයි.. එකම තැනක සේවය කරන දෙන්නෙක් මූණට මුණ නොගැහෙන්නේ කොහොමද.. ඒත් ඇයි මට‍ තේයොන් සාරා එක්ක ඉන්නවා දැකපු වෙලේ ඉඳලා මේ තරම් දුකක් දැනෙන්නේ... මට‍ මාත් එක්කම තරහයි... ඒ වගේම තේයොන් එක්කත් තරහයි...

"ඩොක්ටර් ජන්කුක්..."

රෙස්ට් රූම් එකේ දොර ළඟ හිටගෙන හිටපු මම ගැස්සිලා පිටිපස්ස බැලුවේ ඩොක්ටර් ජේඩන්ගේ කටහඬ ඇහිලා...