"Annem herşeyi öğrenmiş seni öğrenmiş bizi öğrenmiş" "Herkes öğrenmiş minho"
"Ne! Nasıl?"
"Bilmiyorum çok özür dilerim minho herşey benim suçum birkaç güne herşey belli olucakmış"
Jisungun saçlarını okşadım.
"Sakin ol tatlı bebeğim hiç birşey senin suçun değil merak etme ölmeyeceksin"
"Seni seviyorum minho'm"
"Bende seni seviyorum sincabım"
Ayağa kalktım kenardan bir çekmeceden fotoğraf makinesini çıkardım
"Fotoğrafını çekebilir miyim?"
Başı ile onayladığında birkaç fotoğrafını çektim çok güzel çıkmıştı sonra o da benim bir fotoğrafımı çekti daha fazla çekmesini ben istemedim. Birkaç saat sadece sessizce düşünüyorduk bu işin sonunda ölüm vardı bu çok saçmaydı!
İki aşık genç yan yana asılacaktı!
Herkes bunu çocuk oyuncağı mı sanıyordu? Biz kötü birşey yapmadık çünkü.
jisung bu birkaç gün bende kalacaktı, akşam olduğunda jisung erkenden yattı uyumadığını bende biliyordum korku ve düşünceden uyuyamazdı.
Ben ise evimizdeki büyük ve içinde neredeyse her tür kitap olan kitaplığımıza yürüdüm ve idâm cezaları hakkında bulabildiğim tüm kitapları topladım.
Birkaç araştırma yaptım bir kitabın içinden bir fotoğraf düşmüştü bu babamdı neden babamın idâm edilmesinin fotoğrafı bir kitabın arasındaydı ki
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bakmadan yere fırlattım resmi O adamın hiç birşeyini görmek istemiyordum. Kâğıdın olduğu sayfaya baktığımda Toplu idâm yazıyordu.
Bu ne demek oluyordu? Babam sadece aldatmıştı toplu olması için daha kötü birşey olmalıydı. Banane ki? Biraz daha okuduğumda toplu idam kısmında eşcinsel ilişkide yer alıyordu.
Gece saat kaça kadar okudum bilmiyorum ama tarihte bu sebepten idâm cezasından kurtulan kimse yazmıyordu,umudumu yitirmiştim.
