01 aralık

15 4 6
                                    

O sabah kitapların üstüne kafamı koymuş şekilde uyanmıştım jisung daha uyanmamıştı uyandırmak istemedim,okula gitmeyecektik 2,3 güne idâm edilebilirdik ve bu 2,3 günü okul gibi bir yerde geçirmek istemiyordum.

Ne yapıp ne edip bir şekilde bu cezanın önlenmesini sağlamalıydım.

Ah,lanet dünya İnsanoğlu gerçekten ne kadar bencil!

Kendi kendime birşeyler düşünüyordum ama ne yapsam olmaz gibi geliyordu bu 2,3 gün sadece düşünecektim, tatlı jisung'umun gözlerim önünde ölmesine izin veremezdim.

Kendi kendime düşüncelerime daldığımda büyük ihtimalle dün çok ağladığı için iyi uyumuş olan ve aynı zamanda bu yüzden gözleri şişmiş olan jisung geldi ve yanıma oturdu

"Minho ben herşey için tekrardan çok özür dilerim"

"Hiç birşey senin suçun değildiki sung"

Jisung sustu birşey diyemezdi kalan az zamanımızı tartışarak geçiremezdik.

Yiyecek birkaç şey hazırladık ve biraz sohbet ettik sadece neşeli olmaya çalışıyorduk.

Tabii biz dururken tüm ebeveynler kiliseye gitmişti akşama kadar durup konuşacak ve böylece bir karara varacaklardı ne diyeceklerini çok merak ediyordum.

Asıl önemli şeyler akşam karanlığında konuşulacaktı,bu yüzden akşam olunca siyah birşeyler giydim görünmemek için.

Yavaşça kiliseye gittim,kilisenin yan kısımlarında camlar vardı ve ses geçiriyordu rahatça görüp duyabiliyordum.

Herkes hep bir ağazdan konuşurken papaz kürsüye çıktı tokmağını iki kez vurması ile herkes sustu.

Ve papaz konuştu

"Bu iki arsız gencin yaptığı saygısızlığı herkes biliyordur. Bu çocuklar idâm mı edilmeli yoksa sürgün mü?"

"Bence kücük bir ceza yeter sonuçta çocuklar farkında falan değiller"
Diye lafa girdi.
Ardından ise yanağıma sebepsizce tokat atan o kadın ayağa kalktı.

"Ne münasebet efendim! Çocuk çocuk nereye kadar! Saçmalamayın lütfen aklı başında iki birey onlar"

Papaz tokmağını vurunca iki kadında oturdu

"Bayan smith haklı akılları başlarında bireyler onlar"

"Papaz efendi saçmalamayın daha 18ine bile girmemiş bu çocuklar"

Kadın bizi savunuyordu bu çok hoş bir davranıştı bu yılda kalın kafalı birinin olmaması iyiydi.

"Papaz efendi papaz efendi bu çocuklardan biri yetim zaten aileside idâm edildi onun ve ailesinin kaderi bu!"

"Ne demek istiyorsunuz bay smith"

Bay smith bana tokat atan kadının yanına oturmuştu ne yani sırf sırrımızı öğrenmek için babam rolü mü yapmıştı?

"Papaz efendi diyorum ki anneside babasıde idâm edildi ne gördüyse o olmuş bu çocuk yetim ne bekliyordunuz tanrı aşkına!!"

Bizi savunan ince sarışın kadın sinirle ayağa kalktı
"NE ZAMANDAN BERİ ÇOCUKLARI BÖYLE YARGILIYORSUNUZ DAHA 17 YAŞINDALAR ONLAR!"

Kadının bu sözleri bay ve bayan smith'in ayağa kalkmasını sağlamışlardı o ikisi ve sarışın kız tartışıyordu,papaz bu gürültüye bir son vermek için tokmağını 5 kez vurduğunda sonunda susmuşlardı

"YETER ARTIK, yarın daha detaylı konuşacağız evlerinize gidebilirsiniz. Ey isa'nın oğulları tanrı sizi kutsasın"

"Amin"

Herkes yavaş yavaş çıkarken hızlıca eve koştuğumda karşımda koltukta beni beklerken uyuya kalmış jisung'u gördüğümde kucağıma kaldırıp odaya götürdüm ve bir günüde böyle bitirmiştik.

Herşey senin içindi// minsungHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin