Beşiktaş maçının üzerinden üç gün geçmişti. Bugün antrenmanı Aras çevirecekti. Benim ise aklım Naz'daydı. Hem beni tanımıyor gibi yapıyordu hem de tanıyordu.Aynı zamanda bana çok da iyi davranıyordu. Bir anlam veremedim. Birşeyler çevirdiği bariz belliydi. Ama neler çeviriyordu?
Dosyaları çevirmeye devam ettim. Ara ara aklım aynı konuya takılıyor daha sonra ise tekrar işime dönüyordum. Bu konuyu iyice bir düşünmem gerekirdi.
O esnada kapı çaldı " Gel!" komutunu verip içeri girilmesini bekledim. İçeri giren Bade ile neye uğradığımı şaşırdım. Akılları yeni başlarına gelmişti demekki.
"Girebilir miyim İzem?" demesiyle hemen düşünmeden "Girebilirsin." dedim. Onlara ne kadar kızgın ve kırgın olsamda onları özlüyordum. Ama şuan özlem değil onun daha ötesinde merak duygusu vardı. Bade karşıma geçip oturdu.
"Buyur?" diye sordum. İlk başta uzun uzun yüzüme baktı. Sonrasında ise bakışlarını ku- cağındaki eline çekti ve onunla oynamaya başladı. Zaman geçirmeden söze girdi. "İzem biliyorum bencilce olucak ama ben seni gerçekten özledim." demesiyle yüksek sesle güldüm. "Aklın yeni mi başına geldi Bade. Neredeydin bunca zaman ? Ben neler çektim haberin var mı senin ha ? Ne bu şimdi sen özür diledin ben affedicem eskisi gibi mi olucaz ?"
Bade'nin gözleri doldu. Eskiden olsa tek bir damla göz yaşının akmasına izin vermez dayanamazdım. Ama şuan birşey yapmak gel-miyordu içimden. "İzem, vallahi herşey için o kadar pişmanım ki ama gel bak gösterelim sana da resimleri, videolari sen bile kendi aldattığına inanırsın." demesiyle "Aldatmadığıma inanıyorsun yani? Ne değişti Bade sen inanmamaya devam etseydin."
Dediğim şeyle "Başından beri inanmadım zaten ama Kerem'in o sinirini o üzgünlüğünü görünce birde o resimlere ve videolara bakınca inanmış gibi oldum." yine güldüm.
"Niye yanıma gelmedin o zaman Bade? Neden destek olmadın. Ben neler çektim haberin var mı ha ? Annemi kaybettim ben annemi yanımda kim vardı kimse yoktu. Hamile olduğumu öğrendim. Doğurdum çocuğumu yanımda kim vardı kimse yoktu. Ben Kerem benden ayrıldığı için gecemi gündüzüme ka-tıp nasıl ağladım haberin var mı ? Bari o za man gelip destek olsaydın yine olmadın. Niye engelledin lan başından beri inanmadıy-san ha?" dediklerim ile gözyaşlarım birer birer akın etti gözlerimden.
"Ne ?" dedi ilk başta."Ne demek annemi kaybettim ? Leyla teyze ?" gözyaşlarımı silip uzun uzun baktım."Herşey yeni aklına geliyor Bade. Annemi neden bir kere olsun aramadın ha ? Tek kanser olduğunu bilen sendin. Neden bir kere aramadın. Evet annemi kanserden kaybettik." daha çok ağladı.
"Bebek ?" dedi sonra. Tekrardan akan göz- yaşlarımı sildim ve cevap verdim. "1 buçuk yaşında." hemen konuştu. "Cinsiyeti ve adı ne ?" lanet olsun ki ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. "Erkek, adı Aren Aslan ama ben Aslan'ı kullanıyorum." dedim. "Kerem'in çocuğu o yüzden Kerem'in istediği adı koydun." dedikleri ile yanlızca kafa salladım fakat hala sinirliydim.
"Kerem'e sakın söyleme. Ona ben yakın bir zamanda söyleyecem." dediğim ile kafasını salladı. "Şimdi çıkabilirsin. Biraz geç oldu bu geliş sanki." dedim ve yüzüne bakmadım o da "Görüşürüz." dedi ve çıktı.
Bense sinirli bir şekilde dosyaları çevirmeye devam ettim. Naz ve Bade konuları sürekli aklımdaydı.
*
Saatin gelişi ile masamdan kalktım. Masadaki eşyalarımı toparlayıp bazılarını çantama yerleştirdim. Askıdan ceketimi alıp odanın kapısını kapattım ve bahçeye çıktım. Naz'ı görmemle yapmacık bir şekilde gülümsedim ve o da bana doğru gelmeye başladı.
"Selam!" demesine karşılık bende "Selam." dedim. "Nabersin İzem'cim ?" sorusuna cevap olarak "İyidir, senden naber Naz ?" o da gülümseyerek "İyi bendende. Baya mutluyum. Bak!" Diyerek yüzüğünü gösterdi. Bende gülümsemeye devam ettim. " Kerem bana süper bi evlilik teklifi etti. Gördün dimi ?" demesiyle
