Hüznün Bekçisi

Senin Adını...

Senin adını aşk koydum.

Gökyüzü misali sevdim seni.

Bir o kadar derin, bir o kadar mavimsi.

Bir o kadar sonsuz..

Bir o kadar karanlık, bir o kadar aydınlık.

Yıldızlar yerine gözlerini, bulutlar yerine kalbini koydum.

Her şeyde biraz senden vardı.

Senin adını özlem koydum, hasret koydum.

Çok özlediğimden değil, Hep özlediğimden.

Çok sevdiğimden değil, Hep sevdiğimden.

Senin adını mutluluk koydum, Hüzün koydum.

Ağlayan bir çocuğun annesini bulması kadar mutlu,

Bir bebeğin ağlayışlarıyla hüzünlenmesi kadar da,

Bir o kadar saf , bir o kadar masum.

Bir o kadar içten sevdim seni.

Az sevdim, öz sevdim, hep sevdim.

Çok seversem kaybederim diye,

Hep bir ölçüde içime attım seni.

Senin adını güneş koydum.

Beni sadece sen aydınlattığından.

Senin adını umutlarım koydum,

Bana her gülümsediğinde artan umutlarım, ümitlerimi, hayallerim..

Bana her baktığında başka adamlara kör kaldım ben .

Her yanında oluşum da kendi benliğimi buldum.

Mavi kadar sonsuz sevdim seni,

Sessizce , usulca sevdim.

Dualarıma ortak edecek kadar çaresizce sevdim...