Ey sevgili!
Elimde kağıt,kalem.
Yazıyorum yine sana.
Bir yaz mevsimin de,
Saatler seni gösteriyor.
Ben yine seni düşlüyorum.
Yine seni anıyorum.
Anıyorum ama , nefretle anıyorum.
Öfkeyle, pişmanlıkla,kırgınlıklarım ile anıyorum bu gece seni.
Çaresizliğin en amansız olduğu yerdeyim şimdi.
Gittiğine mi yanayım?
Aldattığına mı?
Yoksa bambaşka biri oluşana mı?
Ey Sevgili!
Şiirlerim de artık sana yer yok!
Yer yok, çünkü sen benim tanıdığım sen değilsin.
Bu son olsun seni andığım.
Bu son olsun seni düşlediğim.
Bu son olsun seni özlediğim.
Bu son akan yaş olsun senin için gözlerimden düşen.
Bu son olsun ey sevgili!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Bekçisi
PoetrySenin adını aşk koydum. Gökyüzü misali sevdim seni. Bir o kadar derin, bir o kadar mavimsi. Bir o kadar sonsuz.. Bir o kadar karanlık, bir o kadar aydınlık. Yıldızlar yerine gözlerini, bulutlar yerine kalbini koydum. Her şeyde biraz send...
