Mevsimler bir bir geçiyor
İlkbahar,yaz,sonbahar,kış..derken
Sen yoksun..
Ardı ardına dizilmiş sokak lambaları
Ve işte güneş bir kez daha doğuyor
Ve işte yıldızlar bir kez daha parıldıyor
Ama ne yazık ki,
Hiçbir ışık fayda etmiyor içimdeki gömülü karanlığa
Bu tükenmişliğe bir tek sen bir tek sen...
Sessiz ve usulca içine kapana sıkışmış milyon tane insan
Ölüp de ölemeyen aklı kalan,gönlü kalan ve ölmemiş olup da ölenlerden ibaret belki de hayat..
Ve ben kimi gün bir ölü gibiyim...
Ve sen
Sonsuzluğunda ötesinde olan
Ve uzak şimdi,daha da uzak kalacak
Tıpkı sen gibi ben gibi BİZ gibi
Ansızın uzaklarda
Çok uzaklarda bir yerlerde
Mesela hayallerde,umutlarda,rüyalarda
Yalandan da olsa
Durdurmak bütün saatleri
Önce bütün öfkemi dağıtmak suratına
Sonra yalvarışlarını duyabilmek bir bir,
Pişmanlığınla birlikte göz yaşlarında boğulduğunu hissetmek...
Sonra dayanamayıp affetmek seni
Kar yağarken çiçek açtırmak kalplere
Yazın ortasında bir kar tanesiyle tanışmak gibi.. (a)
İmkansızlığı bir hiçe sayabilmek ansızın
Ölümü göze alabilmek..
Ve saatlerce usanmadan bakabilmek göz bebeklerine
Yeniden var olabilmek seninle
Yeniden güvenebilmek sana ansızın gözü kapalı
Ve sevebilmek seni delicesine
Haykırırmışçasına "BENİMSİN" diyebilmek...
Sana ait olmak
Sanki hiç bırakmayacakmışçasına
Sarılabilmek sımsıkı
Kokunu içime çekip sevmek..
Sevmek seni en yüceleriyle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hüznün Bekçisi
PoetrySenin adını aşk koydum. Gökyüzü misali sevdim seni. Bir o kadar derin, bir o kadar mavimsi. Bir o kadar sonsuz.. Bir o kadar karanlık, bir o kadar aydınlık. Yıldızlar yerine gözlerini, bulutlar yerine kalbini koydum. Her şeyde biraz send...
