Doktorlar ameliyattan çıkıyorlardı. Ve onlardan biri bizim yanımıza geldi.
"Şuan yaşıyor ama durumu çok kötü. Ölme riski var."
"Nasıl olur doktor bey? Lütfen elinizden geleni yapın. Ben onsuz yapamam."
"Biz elimizden geleni yapıyoruz ama yinede ölme riski var. Bu bizim elimizde olan birşey değil."
Doktorun dediği şey ile bayılmam bir oldu. Ben kaç kere daha bayılacaktım?
"Grace"
"Grace"
Harry bana sesleniyordu. Bir süre sonra Harry beni kucağına aldı. Ve bir odaya götürdü. Gerçekten Harry resmen bana dokunmak için fırsat arıyordu. Onunla konuşmam gerek...
-----
Sabah uyandığımda Harry bi koltuğa oturmuş ,uyuyordu. Onu uyandırmamaya çalışarak Louis in odasına doğru gittim. Ve en sonunda odayi bulmuştum. Camdan baktığımda Louis masum bi şekilde uyuyordu. Yüzü iyice solmuştu. Çok kötü gözüküyordu. O an gözümden yaş aktı. Bu son zamanlarda, hiç ağlamayan ben ; sulu göz olmuştum. Hep ağlıyordum. Ben camdan bakmaya devam ederken arkamdan Harry geldi.
"Senin kadar bende üzgünüm ama burda durmakla bi yararımız olmaz Grace."
"Senin olmayabilir ama ben onun yaşama sebebiyim Harry. Sen gidebilirsin ama ben buradayım."
Bunu dedikten sonra Harry hastaneden çıkmıştı.
