Hastaneden çıkmış, eve gelmiştik. Louis ile bebeğimiz hakkında konuşuyorduk. Gerçekten çok mutluydu. Ve çok heyecanlı. Aynı zamanda tabikide bende öyleydim. Elime karnıma koyup okşuyordum. Daha hiç birşey gözükmesede ben hissedebiliyordum. Annelik gerçekten çok mükemmel birşeye benziyor. Daha şimdiden bebeğimle yapacağım şeyleri düşünüyordum. Kız olursa beraber yemek yapar, beraber evi temizlerdik, onunla Louis'e pastalar hazırlardık ve daha bunun gibi bir sürü şey ama erkek olursa hiç birşey yapamayacağını sanırım. O yüzden ben kız olmasını isterken Louis erkek olmasını istiyordu.
Aslında bu bizim elimizde olan birşey değildi. Tanrı ne isterse, bize hangi cinsiyeti uygun görürse o olacaktı sonuçta...
Louis'in sesi ile kafamdaki düşünceleri bir kenara atıp ona baktım. Her zamanki gibi yine gülümsüyordu.
"Ne düşünüyordun meleğim?"
"Bebeğimizi." diyip elimi tekrardan karnıma götürdüm ve gülümsedim.
Louis tekrardan konuşmaya başladı.
"Grace ben diyorum ki üst kattan bir oda seçip ona ayıralım ve beraber o odayı boyayıp süsleyelim. Olur mu?"
"Louis daha çok erken değil mi? 1 aylık bile değil."
"Evet ama..." diyip üzgün ve masum yüz ifadesi takındı. Bende ona dayanamayıp kabul ettim.
"Peki o zaman hazırlıklar başlasın." diyip ayaklandım. Louis'de yerinden kalkınca ona bir soru sordum.
"İlk ne yapalım?"
"Bence boya alıp beraber boyayalım."
"Ama cinsiyetini bilmeden nasıl renk seçeceğiz."
"Beyaza boyayarak."
"Louis farkındaysan oda zaten beyaz." diyip gülmeye başladım.
"Ah doğru. O zaman boyama işi iptal. Biz en iyisi beşik, bebek arabası ve bebek için bazı gereken malzemeleri alırız. Ha birde sana hamile kıyafeti." diyip bu seferde o gülmeye başladı. Bende ona göz devirdim.
"Bana gözünü deviremezsin."
"Nedenmiş o?"
"Çünkü... çünkü yakında kocan olacağım." dedi.
"Louis bizim aklımıza neden gelmedi evlenmek. Bir bebeğimiz var ama biz evli değiliz hala." deyince ona 'Ah doğru senin kafan sadece bebeğe çalışıyordu değil mi?' demem istedim ama buna cesaret edemedim.
"Demek öyle düşünüyorsun ama cesaret edemiyorsun ha?" deyince sesli düşündüğümü anladım.
"E-evet. Öyle değil mi yani?"
"Grace farkındaysan 3 sene önce ben senle evlenmek için gruptan ayrılıyordum. Hatırladın mı?"
Benim nasıl aklıma gelmemişti bu?
"Evet doğru tahmin etmişim, aklına bile gelmemiş." diyip çekip gitti.
Ben daha ne olduğunu anlayamadan...
******
Oha lan. Bir günde 4 bölüm. Sevde abiniz bir tebriği hakediyor bence jsbdjdn
Şaka şaka :D
Bu da 350 kelime olduu. Benim için biraz uzundu ama sizin için değer.❤ dnjdk
Neyse çok uzatmayacagim.
Umarım begeniyorsunuzdur bölümleri.
Yorum ve votelerinizi bekliyorum ♥♦
Sizi seviyorum ❤
İyi okumalar ❤❤❤❤
!! Ahhh unuttum söylemeyi, kitabın yarısı neredeyse normal bölüm oldu. Yanı baya texting likten çıktı ve de artık öylede olamayacak. Sizce ne yapmalıyım. Böyle devam etsin mi?
