1 Hafta Sonra
"Bebeğim lütfen uyan."
"Lütfen sevgilim." diyerek yanına çömelmiş ağlıyordum. Ben iyileşmiştim ama Grace hala gözünü açmamıştı. Sürekli kalp atışları duruyor. Ve lanet doktorlar bu yüzden yaşama şansının çok az olduğunu söylüyor.
Tekrardan Grace ile konuşmaya başladım.
"Sevgilim b-ben çok özür dilerim. Senin böyle olmanı asla istemezdim. Keşke senin yerine ben böyle olsaydım."
"Bak sen çok güçlü bir kızsın. Lütfen buna da dayan meleğim."
"Lanet olsun kendimden nefret ediyorum."
Ben hala böyle konuşmaya devam ederken elimi sıkmıştı. Sonra birden sesli sesli nefes almaya başladı. Ama sanki birisi boğazından sıkıyormuş gibi nefes alıyordu. Yoksa ölüyor muydu o.
Hemen doktorları çağırdım.
"Sevgilim ben yanındayım korkma tamam mı? Lütfen benimle kal. Lütfen!" diyerek tekrardan daha şiddetli bir şekilde ağlamaya başladım. Doktorlar geldiğinde beni zorla dışarı çıkardılar. Çocukların hepsi buradaydı. Tekrardan Liam yanıma gelip beni teselli etmeye çalıştı ama hiç bir işe yaramıyordu. Bende yavaş yavaş sinir krizi geçirmeye başlıyordum. Önüme gelen herşeyi dağıtıyordum. Grace burda olsaydı beni sakinleştirirdi. Ama yok. Yok. Yok.
"Lanet olsun. Keşke dünyaya gelmeseydim. Keşke Grace'e hiç karışmasaydım. Keşke Grace'i zorlamasaydım. Keşke..."
Artık etraf tamamen kırık cam parçalarından geçilmez hale gelmişti. Yine Liam hemen benim yanıma geldi.
"Dostum sakin ol. Grace iyi olacak. Merak etme." diyip beni yatıştırmaya çalıştı. Ama hiç bir işe yaramamıştı. En sonunda yorgunluktan bi kenara çömelip ağlamaya başladım. Ama o kadar fazla ağlamıştı ki, artık zarzor akıyordu gözyaşlarım.
Bir süre sonra hemşireler benim yanıma gelip bi odaya götürüp sanırım sakinleştirici iğne verdiler. Ve bende Grace'e hiç destek olamadan, hiç birşey yapamadan uyumuştum...
∞❤
