Louis ile beraber eve gelmiştik. Kutlama gerçekten çok güzeldi. Sadece Louis olsada...
Şimdi ikimizde rahat birşeyler giymiş yatiyorduk. Louis mızmızlanmaya başladı.
"O kıyafetlerle birşeyler yapacaktim ben. Neden çıkardın ki?"
"Ne gibi bir- Ah! S****r!"
Şimdi hatırlamıştım. Ya ama ben bir daha olmasına hazır değilim.
"Şşt. Küçük bebeğime böyle laflar yakışmıyor. "
Bende ona dil çıkarmakla yetindim anca.
"Tabi boylede o şeyleri yapabiliriz."
"Ah! Tanrım! Louis bir kere daha olmasına hazır değilim, anlamıyor musun?"
"Peki. Bu sefer seni zorlamayacağım amaaaa başka bir zaman olacağına söz verirsen."
Bu sözüne karşılık gözlerimi devirdim.
Gerçekten Louis bazen sinir bozucu ve sapık olabiliyor.
"Off. Tamam Louis. Zaten senden kaçışım yok sanırım."
"Asla. Ve de zaten evlenince bunlar her zaman olacak şeyler bebeğim."
"Kes sesini Lou. Ben uyuyacağım. İyi geceler."
"İyi geceler bebeğim." diyip bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Ve kokusunu içime çektim. Ah! Kokusu içimi rahatlatıyordu resmen. Ona hep böyle sarılarak durabilirdim.
Birden aklıma Louis nin evlilikle alakalı dediği şey geldi. Gerçekten benimle evlenmeyi düşünüyordu. Aslinda bende istiyorum ama nasıl olur bilmiyorum. Yaşımın normal olmasına rağmen ben daha kendimi hazır hissetmiyorum.
En iyisi bunu yarın Louis ile konuşmaktı...
