The First Son & Royal Prince (ဘာသာပြန်) [On going]

အခန္း (၁) - ၂

လန္ဒန္ၿမိဳ႕ျမင္ကြင္းက ပကတိ ရင္သပ္ရွုေမာဖြယ္ေကာင္းလွ၏..။ ဘက္ဂင္ဟမ္ နန္းေတာ္ အျပင္ဘက္မွာ ယူနီယံဂ်က္ခ္ အလံေတြ ကိုယ္စီ လႊမ္းျခဳံထားၾကတဲ့ လူအုပ္ႀကီး က စု႐ုံး ေရာက္ရွိေနၾကကာ လက္ထဲတြင္လည္း အလံငယ္ေလးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ေဝွ႕ယမ္းေနၾကသည္..။ ေတာ္ဝင္မဂၤလာပြဲ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ အမွတ္တရပစၥည္းမ်ားကလည္း ေနရာအႏွံ့ပင္..။ မင္းသား ဖီးလစ္ႏွင့္ ဇနီးေလာင္းတို႔၏ မ်က္ႏွာေတြက ေခ်ာကလက္ေခ်ာင္းေတြ မွသည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚေတြအထိ ေနရာယူလ်က္ ရွိေနၾကသည္..။ အဲလက္စ္အတြက္ကေတာ့ ဘယ္ေထာင့္ကၾကည့္ၾကည့္ ပ်င္းရိ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ ေကာင္းလွသည့္ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုအေပၚမွာ ဒီလိုႏွစ္ႏွစ္ကာကာ စိတ္အား ထက္သန္တဲ့လူေတြ ဒီေလာက္မ်ားျပားလြန္း တာကို မယုံၾကည္နိုင္ပင္ ျဖစ္ရ၏...။ တစ္ေန႔ေန႔မွာ သူ သို႔မဟုတ္ ဇြန္ တစ္ေယာက္ေယာက္သာ မဂၤလာေဆာင္ခဲ့လၽွင္ အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ႕မွာ ဒီလို တန္းလာစီေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကို ျမင္ရမွာ မဟုတ္တာေတာ့ သူအတတ္ေျပာနိုင္ပါသည္..။ အဲ့ဒါမ်ိဳး သူလိုလည္း မလိုခ်င္ေပ...။

မဂၤလာအခမ္းအနားကိုယ္၌ကလည္း တစ္သက္ေလာက္ၾကာသည္ ထင္ရေအာင္ကို မၿပီးနိုင္ မဆုံးနိုင္..။ အခမ္းအနားက သိပ္အဆိုးႀကီးလို႔ေတာ့ သူမေျပာခ်င္ပါ...။ အခုေျပာေနတာ ကလည္း အဲလက္စ္က အခ်စ္ကို စိတ္မဝင္စားလို႔..၊ ထိမ္းျမားလက္ထပ္တာေတြကို အသိအမွတ္မျပဳလို႔ မဟုတ္ေပ...။ သူေျပာခ်င္ေနတာက ဒီပြဲမွာ သတို႔သမီး မာသာ (Marthar) က လူ အထင္ႀကီး ခံရသည့္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ အသိုင္းအဝိုင္းက ဆင္းသက္လာသူ..၊ ေျပာစရာမရွိေအာင္ အဖက္ဖက္က ျပည့္စုံသည့္ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး..၊ သတို႔သားျဖစ္သူ ဖီးလစ္ က အဂၤလန္ျပည္၏ အိမ္ေရွ႕စံျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပင္..။ သူတို႔မဂၤလာပြဲက စီးပြားေရးအရ အက်ိဳးတူပူေပါင္းမွုတစ္ခုဆန္ဆန္ ဆက္ဆီေတာ့ က်ပါရဲ့..။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ကာေတြ ေမတၱာေတြ ဘာတစ္ခုမွမပါသလို ဘာ ဒရာမာမွမရွိေပ..။ အဲလက္စ္ အတြက္က အခ်စ္ပုံျပင္ဆိုလၽွင္ ရွိတ္စပီးယား ဆန္ေနတာမ်ိဳးမွ ျဖစ္သည္..။

ဘက္ဂင္ဟမ္ နန္းေတာ္ ကပြဲခမ္းမထဲက စားပြဲတစ္ခုမွာ ဇြန္နဲ႔နိုရာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေက်ာက္ခ် ထိုင္ေနရတာ သူ႔အဖို႔ တစ္သက္နဲ႔ေျခာက္လေလာက္ ၾကာသြားၿပီဟု ထင္မိသည္..။ စိတ္ထဲမွာလည္း အလိုမက် စိတ္မရွည္နိုင္မွုေတြ ျဖစ္လာကာ ဘာမွမစဥ္းစားပဲ ေလၽွာက္လုပ္ပစ္ခ်င္လာသည္..။ နိုရာက ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ရွန္ပိန္တစ္ခြက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ သူဝမ္းသာစြာပဲ လွမ္းယူလိုက္၏..။