En sonunda sandalyeyi sallaya sallaya yana doğru düşürebilmiştim fakat beklediğim gibi sandalye kırılmamış aksine bu sefer yan durduğum için hareketim kısıtlanmıştı.
Manyak benim düşmemide görmezden gelip bahçe makasını eline alınca avazım cıktığı kadar bağarmaya devam ettim.Tahmin ettiğim şeyin olmasını asla istemiyordum fakat ne yazıkki olacak şeylerden kaçış yoktu.
Eline aldığı bahçe makasını hiç acımadan kardeşimin eline dayamış , bir kerede kardeşimin 3 parmağını kopartmıştı.Kan fışkıran elinden kopan parmaklar tamda önüme düşmüş , hem hiç bişey yapamadığım için hemde kardeşim için ağlamaya başlamıştım.
Manyak "Bugünlük bu kadar tırnak kesmek yeter , uzayınca tekrar keseriz" dedikten sonra bahçe makasını duvara tekrar astı ve kapıyı kapatıp gitti.Kardeşime aynı hastanede onun bana yaptığı gibi " bunların hepsi geçecek kardeşim , nolur dayan , nolur kardeşim " demekten başka yapabildiğim hiç birşey yoktu.
Kardeşimin acı dolu inlemeleriyle dolan kulaklarım gözlerime hükmediyor , göz pınarlarım kuruyuncaya kadar ağlamama neden oluyordu.
Yana doğru düşerken sandalyenin kolu kırılmış olmalı ki bileğimi iplerin içinde daha rahat hareket ettirebiliyordum.
"Dur kardeşim dayan , ben bi yolunu bulacağim. " dedikten sonra kolumu deli gibi ileri geri sallamaya , sandalyenin kolunu daha fazla kırmaya çalışıyordum.Ne kadar burdan kurtulmaya yavaş yavaş umudum azalsada kardeşim için yapmam gerekenleri yapmak zorundaydım.
Sonunda zorlaya zorlaya sandalyenin kolunu tamamen kırmış , sol bileğimi sarılan ipten kurtarmıştım.O elimi kurtarıp diger elimdeki ipleri çözdükten sonra ayağa kalktım ve hemen kardeşimin yanına koştum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DOKTOR
Horror"Tekrar ayak seslerini duymaya başladım ve geldim diye bir ses duydum.Keşke ikimizde ona o an saldırabilsek diye dua ediyorduk.Birden kapağı açtı ve elindeki sopayla bize sayısız kere vurmaya başladı. Kafama aldıgım darbeler yüzünden bilincimi kaybe...
