Demon Slayer Preferencje (⁠◍⁠•⁠ᴗ⁠•⁠◍⁠)⁠✧⁠*⁠。

Gyoutaro🐢

Wasze pierwsze spotkanie:

Żyłaś w dzielnicy uciech jako samotna sierota bez dachu nad głową i bez nikogo kto mógłby o ciebie dbać. Liczyło się dla ciebie tylko twoje życie i nic więcej, reszta tylko zawadzała a ty radziłaś sobie sama przecież tak nieźle aż do pewnej chwili. Z bochenkiem chleba w ręce i z pojedyńczą kromką w ustach uciekałaś przed wściekłym mężczyzną. Miał na imię Yun i był miejscowym pijaczkiem a teraz gonił cię z sikierą w ręku. Ucieczka przed nim była trudna jego pijactwo skutecznie mu to utrudniało. Niestety na twoje nieszczęście potknęłaś się i upadłaś na ziemię a Yun cię dogonił, na kilometr śmierdziało od niego tanim sake.

-Ty dziwko, jak śmiesz?!-Podniósł cię za szmaty i trzymał na swoim poziomie, wciąż nie wypuszczałaś chleba z rąk. Już miał cię uderzyć kiedy jego rękaw złapała starsza kobieta o lśniących włosach i promiennym uśmiechu.

-A po co taka agresja wobec młodej damy?-Powiedziała łagodnym głosem, alkoholik zaskoczony uniósł swoje krzaczaste brwi do góry a ty z zaskoczenia aż wypuściłaś kromkę z buzi. "Młoda dama? Że ja?!" Yun puścił cię brutalnie i już miał nakrzyczeć na tą kobietę, ale ta wrzuciła mu kilka monet do rękawa na co jego twarz złagodniała.

-To zostanie pomiędzy nami...-Odparła uśmiechając się lekko i śmiejąc tym swoim łagodnym głosem. Yun pokłonił się jej niezgrabnie i odszedł z głupim uśmiechem na ustach i rumieńcami na twarzy a kobieta odwróciła się do ciebie.

-Biedne dziecko, porzucone na ulicy...wśród takiego brudu i łajna a buźkę masz całkiem całkiem tylko potrzeba by ktoś o ciebie zadbał...-I tak to się zaczęło, zabrała cię do swojego domu, do domu uciech w najbogatszej dzielnicy i nakarmiła, ubrała oraz przygotowała posłanie. Zobaczyłaś siebie w lustrze w nowym kimonie w kwiatowe wzory i z umytymi włosami. Potem właścicielka o imieniu Misaki przedstawiła cię reszcie dam i wyjaśniła ci twoją rolę. Nie myślałaś o tym za dużo, o tym co będziesz musiała robić i co prawdopodobnie zrobisz, ważne, że miałaś własne posłanie i jedzenie a reszta...nie obchodziło cię to.

Leżałaś tak na łóżku rozmyślając o tym co czeka cię w przyszłości i zastanawiałaś się czy jakikolwiek mężczyzna cię weźmie. Swoją "zaawansowaną" matematyką obliczałaś kiedy wylądujesz na bruk z powodu małych funduszy, które przyniesiesz. Jednak pierwszy mężczyzna pojawił się wcześniej niż się spodziewałaś i wszedł on oknem a dzierżył dwa sierpy.

-Co to? Kolejna panienka, którą ta stara prukwa przyprowadziła?-Nie odezwałaś się, patrzyłaś na niego otwartymi oczami i czekałaś.

-Hę? Żadnych pisków ani wrzasków?-Pojawił się przy tobie z szybkością błyskawicy i podniósł twój podbródek swoim sierpem. Miał złote oczy i zielone włosy i wyglądał...jak modliszka.

-Czego mam się bać? Mieszkam pod dachem z jakąś starą babą wymalowaną tak, że ściąga swój makijaż papierem ściernym. Raczej nic mnie nie przestraszy...-Odparłaś swoim skrzekliwym głosem a mężczyna nic nie odpowiedział. Po chwili się uśmiechnął swoimi ostrymi zębami i podszedł okna.

-Dobrze młoda, daruję ci życie...-Zanim zdążyłaś cokolwiek powiedzieć on wyskoczył przez okno i tyle go widziałaś.

Co o tobie myśli:

"Dobrze, że przynajmniej jej ta baba nie wypucowała."

Jakby cię ocenił od jeden do dziesięć:

5/10 - Bo masz gust

Wasze drugie spotkanie:

Zostałaś przeniesiona do innego domu do tego, w którym żyła znana Orian Warahibine (chuj wam w dupe jak źle napisane) i służyłaś jej przynosząc szaty i pędzle do makijażu. Kobieta była inna niż wszystkie i nie mialaś namyśli tego jak ważną osobistością była. Wśród niej czułaś się nieswojo jakby jej aura dusiła cię w sobie aż w pewnym momencie idąc do niej wśrodku nocy poczułaś jak coś podrywa cię do góry. Chciałaś krzyknąć, ale pas obi zakrył ci usta. Spojrzałaś na osobę przed tobą, na Orian Warahibine.