Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
It Ain't Fascinating
ဒီနေ့ရဲ့အငွေ့အသက်ကသာမန်နေ့တွေနဲ့ဘယ်လိုမှမတူဘဲကွဲထွက်နေတာဝီလီယမ်ခံစားမိသည်။
နွေဦးနေ့ရက်ဆိုပေမဲ့ ဆောင်းရာသီရဲ့နံနက်ခင်းတွေမှာမြူကျတဲ့အခါရတတ်တဲ့ထိုင်းမှိုင်းမှိုင်းအငွေ့အသက်ကသူတို့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလွှမ်းခြုံခြင်းကနေမသက်မသာခံစားချက်တွေထုတ်ပေးနေလေရဲ့။
"ဝီလီယမ် ကလေး ဒီနေ့တော့အိမ်ထဲကနေဘယ်မှမသွားနဲ့နော်"
မနက်စာစားရင်းပြောလာတဲ့ဒေါ်လေးရဲ့စကားကအထူးတဆန်းဆိုပေမဲ့ဝီလီယမ်အထွန့်မတက်ဘဲခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အတွေ့အကြုံများတဲ့ဒေါ်လေးကသူ့ထပ်ပိုသိမှာပဲ။သူကလူကြီးတွေပြောစကားနားထောင်ရင်ရပြီ။
အပြင်မထွက်ရမဲ့အတူတူမနက်စာကိုခပ်ဖြည်းဖြည်းပဲစားရင်းဒီနေ့တစ်နေ့တာကိုအိမ်ထဲမှာဘယ်လိုဖြတ်သန်းရမယ်ဆိုတာစဉ်းစားနေလိုက်တယ်။
စားသောက်ပြီးတာနဲ့ဒေါ်လေးကသူ့အခန်းထဲဝင်သွားတာမလို့ဝီလီယမ်လဲကိုယ့်အခန်းထဲကိုယ်ဝင်ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
အခန်းတံခါးကိုအသာဟဖွင့်လိုက်တာနဲ့ သူ့သေချာစီသိမ်းခဲ့တဲ့အိပ်ရာကခပ်ရှုပ်ရှုပ်ဖြစ်နေတာကိုဝီလီယမ်သတိထားမိလိုက်သည်။
"အို ဝီလီယမ် လာပြီပဲ"
တံခါးကိုပိတ်လိုက်တဲ့ဝီလီယမ့်လက်ချောင်းတွေအနည်းငယ်လှုပ်ခါသွားတယ်။သူမျက်စိရှေ့က အိပ်ရာပေါ်မှာရှိနေတာ မှင်စာလေးတစ်ကောင်။
တစ်ခါမှမမြင်ဖူးဘဲကြားသာကြားခဲ့ဖူးတဲ့
မှင်စာလေးတွေအကြောင်းကဂရုဏာသက်ဖွယ်မလို့မှင်စာလေးကိုမြင်မြင်ချင်း
ဝီလီယမ်စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတယ်။
