Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ကိုယ်ရောက်ပြီ ဝီလီယမ်"
မြက်ခင်းပေါ်လှဲအိပ်နေတဲ့ဝီလီယမ့်ကို
အုပ်မိုးကာပြောလာတဲ့အသံကြောင့်မှိတ်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်တော့သူ့ကိုခပ်ပြုံးပြုံးကြည့်နေတဲ့ဂျေးကိုမြင်လိုက်ရသည်။
"တောအုပ်ဘက်ကိုမသွားဖြစ်ဘူးလား ဂျေး"
ဂျေးကသူ့ဘေးနားမှာနေရာတကျလာထိုင်တာနဲ့ဝီလီယမ့်ဘက်ကမေးခွန်းထုတ်တဲ့အခါခပ်တန်းတန်းမျက်ခုံးတို့ကတွန့်ချိုးသွားတယ်။
"တောအုပ်ဘက်ကိုဒီရက်ပိုင်းသွားလို့မဖြစ်ဘူး"
ဂျေးကခပ်လေးလေးပြောလာတော့ဝီလီယမ် မှင်စာလေးဒေါ့ဘီကိုတောင်ပြေးမြင်မိတယ်။
ဒေါ့ဘီကလဲသူ့ကိုတောအုပ်ဘက်မသွားခိုင်းထားဘူးဆိုတော့ဂျေးကပါဘာလို့တောအုပ်ဘက်ကိုမသွားခိုင်းတာလဲသိချင်သွားတယ်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဒီအချိန်တွေကသားရဲကောင်တွေအမဲလိုက်တဲ့အချိန်လေ အန္တရာယ်ရှိတယ်"
ဂျေးကနားရွက်တစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ
တစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလွှဲရင်းခပ်အေးအေးဖြေလာတော့ဝီလီယမ်လဲဆက်မမေးတော့ဘဲ မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်လိုက်တယ်။
ဂျေးကတော့သူ့ဘေးနားကနေရာလွတ်မှာလှဲလိုက်တယ်ထင်ပါရဲ့။ဘေးဘက်ကမြက်ခင်းတွေအိကျသွားတာကိုသူခံစားလိုက်ရတယ်။
"ပျင်းစရာကြီးပဲ"
ဝီလီယမ့်ဘက်ကခပ်တိုးတိုးရေရွတ်မိတဲ့အခါဂျေးဆီကနေပြီးခပ်ဖွဖွရယ်သံတစ်ချို့ထွက်လာသည်။
"အဲ့တာဆို မပျင်းရအောင် ကိုယ့်ကို
မေးခွန်းတွေမေးကြည့်ပါလား အတတ်နိုင်ဆုံးဖြေပေးမယ်"
