AVZEM (Berdel )

22.BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR 💞

İnsan neye baksa görürüm zanneder demişti yadem ,ama esasen göremez. Mardine bakar uçsuz bucaksız bir boşluk görür, ne üstünde yaşanan acıları görür, ne hüznü görür nede yoksunluğu insan bakar sadece tıpkı diğer insanlara baktığı gibi .
İnsan nedir ? Gülümseyen bir yüz müdür sadece? Yada içinde hüzünler gizli olan gözler midir?
Kim bir insana baktığında onun içinde neler sakladığını bilebilir ki ? Ne acılar, ne hüzünler, ne aşklar .

🍂🍂🍂

Sabahın seherinde ne güzel oluyordu Mardin sessiz sakin huzurlu eski günlerdeki gibi dama atmıştım kendimi gün ışığını yakalayabilmek için eski günlerdeki gibiydi her şey bıraktığım gibi ama ben değildim bir çok şey eksilmişti benden telefonuma gelen bildirim sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım yabancı bir numaradan gelen mesaj vardı

*Bilinmeyen numara*: Oğlun ölmedi

Sadece iki kelimeden oluşan tek bir mesaj insanın hayatını alt üst edebilir miydi gercekten başımdan aşağı kaynar sular döküldü kimdi bu doğrumuydu söyledikleri yoksa biri benimle oyun mu oynuyordu allahim aklımı kaçıracaktım Ferzan ferzana gitmem lazım hemen onun numarasını bulup aradım

-Awzem ?

-Ferzan?

-Bir şey mi oldu söyle bana ?

-Ferzan hemen şimdi konuşmamız lazım !

-Tamam ! geliyorum seni almaya

-Gelme ben gelirim Dicle nehrinde buluşalım .

-Tamam

Telefonu kapatıp içime derin bir nefes çektim yüreğimde çaresiz bir umutla hemen ahıra inip atima adimladim gelişimi hissetmiş gibi hemen yattığı yerden kalkıp beni beklmeye başlamıştı hemen ipini çözüp yola koyulduk

"Dehh kızım dicleye gidiyoruz ya umuda ya ölüme "

Dicle nehrine yaklaşınca ferzanin arabasına yaslanıp beni beklediğini gördüm biraz ilerideki ağacın orada durup atımı ağaca bağlayıp ferzanin tam önüne geçtim

-Tek bir şey soracagim sana bana doğruyu söyle Ferzan

Sessiz kaldı bu beni onaylıyor demekti onun için

"Benim oğlum yaşıyor mu ? "

"Ne ? Neyden bahsediyorsun awzem ?"

"Ne duyduysan o "

"Sen iyi misin biz birlikte verdik onu toprağa ben neden senden böyle bir şeyi gizliyeyim ki ?"

O an anlamıştım gözlerindeki şaşkınlıktan oda bilmiyordu

"Ben damdayken yabanci bir numaradan bildirim geldi , bende açıp okudum bana oğlumun yaşadığını ölmediğini yazmış "

"Numarayı göster bana "

Telefonumu çıkarıp ona verdim mesaj bölümüne girip gelen numarayı kendi Telefonuna yazıp hemen aradi

-Aradığınız numara kullanılmamaktadır-

Bir umutla geldiğim yere omuzlarım çökerek mi ayrılacaktım anlaşılan biri eğlenmek istemişti benim acımla Ferzan halime bakıp sanki düşüncelerimi okumuş gibi elini omzuma koydu hemen kendimi geri çekmek istedim ama çekemedim gücüm kalmamıştı artık bi on dakika sonra bedenimin yönü Dicle nehrine doğru döndürdüm yavaş ve acelesiz adımlarla köprüye doğru adımladım kendimi şu diclenin serin sularına bıraksam beni de götür gittiğin yere desem kendine katıp götürür müydü beni de köprünün ortasına gelince ellerimi nemli tahtaya koydum havada sert olmayan ılık bir rüzgar vardı saçlarım ve elbisemin eteği rüzgarla dans ediyordu sanki ölüm beni çağırıyordu.