Flashback
"A-anne vurma artık."
Çocuk kollarını kendine sper etmeye çalışıyordu.
Hoş, kolları bile onu koruyamamisti
Vücudunun her yeri gibi oralarıda mosmordu.
"Kes sesini!"
Tekrar vurduğunda bu sefer daha şiddetli bagirmisti Çocuk.
Kadın orada bırakıp çekip gitmişti.
Çocuk güçlükle zayıf kollarını yere yasladı ayağa kalktığında acıyla inledi.
Odasına adımlayip babasının görmemesi için uzun kollu kıyafetler giyindi.
Yoksa o kadın tekrar ona kizabilirdi.
....
Akşam olduğunda kadın çoktan eve gelmiş telefonla birisiyle konuşuyordu.
Namjoon farkındaydı daha küçük olmasına rağmen herşeyi anlıyordu.
Babasını aldatıyordu.
Onun için herşeyi yapan babasını...
"Tamam hayatım yarın gel sen buraya."
Kadın kahkahalar içinde konuştuğunda namjoon kapı aralığından dinliyordu.
Birden kapı çalındığında babasının geldiğini anlayıp büyük bir mutlulukla kapıya koştu.
Kadınsa ona saydirarak peşinden gidiyordu.
Namjoon küçük elleriyle kapıyı açtı.
Karşısındaki babasıyla hemen üzerine atıldı.
Babasına kocaman bir gülümsemeyle ona sarıldığında oda tüm acılarını unutmuştu.
"Ulan ben demedim mi bu kapı bana sorulmadan açılmayacak diye.?!"
Babası kadına bakıp içeriye adımladı
"Tamam uzatmayalım benim oğlum bir daha yapmaz dimi?"
"Yapmam baba...
Özür dilerim."
Çocuk korkuyla kadına baktığında kadın sen görürsün gibi bir bakış atıp arkasını dönüp salona adımladı.
Adamla parası için evlenmiş sırf adam istedi diye bir çocuk doğurmuştu.
Adam çocuğunu yere bırakıp onun için çömeldi.
"Babacım havalar henüz soğumadı,sen sweetlerinimi özledin bakalım."
Burnuna dokunduğunda çocuk kıkırdadı.
"Şey...
Evet baba."
"Hmm pekala hadi sen hemen yatağına atla birazdan geliyorum tamam mı?"
"Tamam baba!!"
Çocuk koşarak odasına gittiğinde.
Adam arkasından gülümsedi yüzündeki morlukları görmüştü.
Hızla içeriye adımladı.
Kadın koltukta oturmuş gülerek birisiyle konuşuyordu.
"Bana bak!"
Adam hızla kadının elindeki telefonu fırlattı.
Kadın öfkeyle yerinden kalktı.
"Ne yapıyorsun sen be!?"
"Oğluma ne yaptın neden yüzü mosmor?"
Adam sakinliğini korumaya çalışırken.
Kadın piskince gülümsedi.
"Ne yapacağım
Salak oğlun yine düşmüş."
Adam sinirle kadının boğazına yapıştı.
Kadın nefes nefese koltuğa düşerken adam dahada öfkelenip daha sıkı sıkıyordu.
Kadın artık kızarmaya başladığında kollarına vurmaya başladı.
"B-baba..."
Çocuk korkuyla kapı girişinden babasını izliyordu.
"Joon git yatağına babacım hadi."
"Olmaz baba sensiz uyuyamıyorum, dolabımda canavarlar var..."
Adam sakince boynunu bırakıp üstünü düzeltti.
Çocuğuna yaklaşıp elini uzattı.
Kadın hala nefes nefeseyken korkuyla adama bakıyordu.
