5 Bölüm

32 22 4
                                    

HAYAT... Bana bir yaşam borçlusun...

Ben galiba ona güveniyordum. Bilmiyorum nasıl oldu... Ama ona güvenmek istedim. Çok farklıydı bu duygu...

Okulun son günü... Bitiyor bu lanet okul. Hemen şu çetedende kurtulduktan sonra hayallerime doğru ilk adımı atacağım.

Okulda Ariana beni bekliyordu. Sarısaçlarını savurarak yanıma geldi. Beni baştan aşağıya süzdü. Gülümsedi ve "Hadi girelim sınıfa" dedi. Sınıfa çıkarken Brendon sırıtarak karşıdan bize doğru gelince Ariana koşup sınıfa kaçtı. Yaklaştı ve büyük bir gülümsemeyle bana baktı.
"Ne?" diye sordum.
"Galiba sana bir şeyler itiraf etmem gerek..." dedi.
"Ne itiraf edeceksin?"
"Burda olmaz" dedi ve beni çekiştirerek bahçade bir banka oturtdu.
"Ee? Ne söyleyeceksin?" diye sordum. Yüzündeki gülümseme artık yoktu.
"Ben nasıl söyliyeceğimi bilmiyorum..."
"Direkt söyle." dedim. Derin bir nefes aldı. Ve yeniden konuşmaya başladı.
"Bak Nora, seninle yeni tanıştım. Yani çoçukluktan beri tanıyorumda neyse. Bu kısa sürede seni çok iyi tanıdım." Gözlerimin içine baktı. "Ve sana galiba aşık oluyorum. Oluyorum değil, oldum. Ben sana aşık oldum Nora! Beni sevgilim olur musun? " Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Bunu beklemiyordum. Hemde hiç...
"Doğrusu bunu beklemiyordum." dedim. Galiba bende ona aşık oluyordum. Güvenmek değildi bu his... Sanırım sevgiydi. Ama yapamazdım. Sevgi beni kurtarmicaktı. İntikamımı alamayacaktım çünki, aşık olacaktım...

"Neyi beklemiyordun?" diye sordu. Gözleri merakla benim gözlerime kilitlenmişti.
"Üzgünüm... Bunu yapamam." dedim başımı öne eğerek.
"Nasıl yani?..." Sesi hayal kırıklığıyla doluydu. Kendimi bir an bencil, düşüncesiz ve duygusuz gibi hissetdim.
"Üzgünüm Brendon... Sevgilin olamam. Seni üzerim, kırarım, hayal kırıklığına uğratırım... O yüzden yapamam." dedim ve koşar adımlarla sınıfa doğru koştum. Sınıfa girince Ariana merakla bana bakmaya başladı. Ona doğru yürüdüm. "Biliyordun dimi? Benden hoşlandığını biliyordun..." Ayağa kalktı. Yavaş-yavaş yanıma yaklaştı.
"Biliyordum ve ona yardım ettim. Sana çok aşıktı." dedi.
"Ama redd ettim... Bunu yapamam. Ben şuanda ilişkiyle uğraşacak durumda değilim." dedim sert bir ses tonuyla.
"Nasıl yani? Redd ettin." dedi şok içinde.
"Evet! Redd ettim." dedim.
"Seni seven birine karşı bu kadar soğuk olma Nora...Anlıyorum kardeşinin intikamını almak istiyorsun. Ama kalbini taşa çevirme. Yoksa bir gün seni gerçekten seven birini kaybedersin. " dedi ve bana sımsıkı sarıldı. Karşılık verdim. İyiki hayatımdaydı. Beni anlayan tek kişiydi.
" İyiki varsın Ariana. " dedim.
"İyiki varsın Nora." dedi.

                              🤍

Akşam hazırlandım. Hızlı adımlarla çıktım. Tesise doğru yürürken kafam karkarışıktı. Artık midem bulanmaya başlamışdı. Acaba yanlış mı yapmışdım? Brendon'a güveniyordum. Ama bir ilişkiyede hazır değildim.

Tesise sonunda vardım. Aceleyle odamıza girdim. Herkes buradaydı.
"Sonunda... Hanımefendi teşrif etdi." Leo mırıldanarak.
"Tamam! Sessiz olun arkadaşlar. Bu gün bir göreve çıkacağız. Bu sefer ekiple birlikte çıkmayacağız. Göreve çıkacak kiçiler ben ve Nora." Sonunda! Biraz adrenalinin kimseye zararı olmaz.

Önce devasa ekranda bir kaç adamın fotoğrafı ve şirket gibi bir yerin şeması açıldı. Darian boğazını temizledikten sonra devam etti.
"Burada kı adam Kleda... Kendisi ünlü bir şirketin sahibi. Ve bu adamın Kurucuya borcu varmış. Ödemediği için bunu öldürmemiz gerekiyor. Ama bu şirketin her yeri kamera ve alarmlar ile dolu. Bunun için bir plan öneriniz varsa , dinliyorum."
"Alarm ve kameraları devre dışı bırakalım." dedim tok bir sesle.
"Nasıl yani? Biraz daha açık konuş."
"Basit... Sadece şirkete girmek için onların kılığında girmeliyiz. Daha sonra orada çalışan bir gibi davranıp daha sonra kontrol odasına sızalım. Alarm ve kameraları devre dışı bıraktıktan sonra işimizin son aşamasına geçeriz." dedim.
"Çok iyi fikir aslında. Bu planla yakalanmazsınız " dedi Rena.  Biraz durduktan sonra" Ben neden gelmiyorum? Sizin kadar iyi dövüşe biliyorum. " diye sızlanmaya başladı.
" Bu seferlik böyle oldu. Gelecek sefere artık. " dedi Darian dudaklarını büzerek. "Hazırlanalım. Birazdan çıkacağız." dedi.
"Uhm... Biz çıka bilir miyiz birazdan?" diye sordu Kylie utanarak.
"Tabii ki. Biz de işimizi bitirdikten sonra dağılıcağız." dedi ve kapıyı açıp gitti.

Kalbimizdeki kelebekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin