දෙහදක කඳුලු [Completed]✅

06📖️

ඉඟි බිඟි පානා නෙතු මානේ
හිඳිමි නැවතිලා
නොඉඳුල් හාදුව ළඟ සෙව්වෙ
සෙනෙහේ නොවේද මා
මතු හිමි නොවුනට කම් නෑ ශ්‍රියාවේ
දනිමි පමාවත් මගෙමයි
නොහෙලූවා නම් මුලාවේ
අදටත් නුඹේ ළඟමයි

අහිමිව යන බැව් දැන බැඳුනේ
දැන දැනමයි නුඹ ළඟ රැඳුනේ
හිමිකම් නැති ළැම මත හැඬුනේ
සනසනු හැකිදෝ කඳුලට මේ

.

.

.

.

.

"අනේ ඇයි සුදු පුතේ ඔයාට එකසැරේටම ඔලුවෙ කැක්කුමක් හැදුනේ.. අද උදෙත් හොඳට ඉඳියානෙ.."

ගෙදර ඇවිත් පැය ගාණක් අඬපු මට එහෙම්මම නින්ද යද්දී ආයෙත් මම ඇහැරුනෙ රෑ හතත් පහු වෙලා..

"බස් එකක් එනකන් ගොඩක් වෙලා අව්වෙ හිටගෙන ඉඳපු නිසා වෙන්න ඇති අම්මා.."

"අම්මාට ඇත්ත කියන්න මැණික.. අව්වෙ ඉඳපු නිසා ද එහෙමත් නැත්නම් ඔයාට වෙන මොකක්හරි ප්‍රශ්නයක් ද.."

"එහෙම නෑ අම්මා.. ඔයා බොරුවට කලබල වෙනවා.."

"සුදූ.."

අම්මා අවිශ්වාසයෙන් මගෙ දිහා බලද්දී ඇඳ විට්ටමට හේත්තු වෙලා වාඩි උන මම එයාගෙ අතකින් අල්ලගත්තා..

"ඇත්ත කියන්නේ අම්මා.. මම හොඳින්.. ඒ උනාට දැන් නම් බඩගිනියි.."

මම අහිංසක විදිහට ඇස් බෝල කරන් කටත් උල් කරගත්තාම අම්මා හිනා වෙලා මගේ කම්මුලක් අතගෑවා..

"මෙයාගෙ තියෙන හුරතලේ.. ඇස් වහක් නම් වඳින්න නරකයි මගෙ සීදේවි කොල්ලාට.. දැන්ම කනවාද.."

"ම්.. මොනවාද තියෙන්නේ.."

"මම සුප් එකක් හැදුවා.. තාත්තා එනකොට බිත්තර ආප්ප අරගෙන ඇවිත් තිබුණා.. ගේන්නද.."

"මුලින්ම සුප් බීලා ඉන්නම්.."

"ඉන්නකො එහෙනම් මම අරගෙන එන්න.. දැන් මෙහෙම අතට පයට සේරම කරලා දීලා කවදාහරි කසාදයක් කරගත්ත දාට ඔයාව බඳින කෙල්ල තමයි පව්.."