Kalp Sancısı

Acı

Bazen yaşadığın her ana küfretmek istersin. Başını yaslayamacağın bir dostun olmadığı için buraya yazarsın.. Dost sandığın insanların hiçbiri olmaz yanında, sorarlarsa hepsi yanındayım der. Kimse yanında olmaz ama..
Yalnızlık hissi en büyük şeydir bende, tek başına kalırsın o kadar olayın üstüne. Bir dost istersin gelir gibi olur ama gelmez.Yemin ederim ki anlatamıyorum,içimdekileri tutmaktan yoruldum.İnsanların gerçek yüzlerini gördükçe daha da çok yazdım. Kim ne isterse onu yapmaya çalıştım kendimi önemsemedim birini mutlu etmek için. Sonra baktım ki ben yokum ortada. Kendimi kaybetmişim, soyutum... Birdaha yapmam dediğim şeyleri yapmaya başladım, birdaha yanyana gelmem dediğim kişilerin yanında buldum kendimi. Birde bakmışım ki ben diye bir şey kalmamış. Zaten kalp desen kalbim kayıp, bulamıyorum onu. Birisiyle gitti ve daha geri gelmedi..
Eskilerden kalan bir insanı çıkaramıyordum aklımdan, ve yanımdaki bir başkasını o sanıp onda aradım çaresizliğimi ona yasladım başımı. O sandım onu. Onu sevdiğim gibi sevdim onu da ama hep bir burukluk kalmıştı içimde, yanında hissetmek istiyorsun, dokunmak, görmek istiyorsun. Tüm bunlar olup biterken onu düşünüyorsun, acaba bensiz nasıl halde? Diye. Sonra bakıyorsun ki bensiz gayet mutlu her şey ben yokken daha da iyi gidiyormuş meğer. Bir darbede ordan geliyor sana.. Daha önce yalnız kalmamış bir insanı birden yalnız bırakmak gurur mu verdi size? Acı çektirmek ne bileyim. Ya da yalnız kalıp yalnızlığını beni kullanarak gidermek? Bunlar ne demek böyle neden şimdi anlıyorum. Belki yanlış anlıyorum ama sanırsam her şey böyle. Kendime ait küçük bir dünyam var benim ben sigaram ve yazdıklarım. Ailem desem onlar da var ama yoklar.
-Neye içiyoruz?
+Aramızdaki en kıdemli derbedere.
Artık benim defterimde o insanın yeri yoktu, o insandan geriye kalanlar ve daha çok şey. Zaman hepsini savurup götürmüştü. Biri olmak lazım, en azından 'biri' için. Beni bu hale getiren sensin, teşekkür ederim ki yalnızlık bana çok şey kattı. O kadar alışmışım ki hatta varlığının bir anlamıda kalmamış ben de. Ya da kalmış mı? Ne bileyim.. Rüyalarımda bazen sen oluyorsun ve rüyalarımda bile korkuyorum sorun çıkmasından, rüyalarımda ya da hayallerimde bile iyiye gitmiyorsun artık. Ben hiçbir zaman kendimi yalnız hissediyorum diye sevmediğim bir insanı ya da masum bir insanı kendime bağlamadım. Ya da ne bileyim yalnızlıktan korkuyorum diye o insanla iyi olmadım. Sen paramparça haldeyken yaralarını ben sardım, şimdi ise ben yaralıyım ama sen yoksun; zaten hiç olmadın ki.

"İnsan sevme hissini israf etmemeli, kim ne kadar sevilmeye layıksa onu o kadar sevmeli."
Şimdi daha iyiye gidiyorum, seninleyken görmediğim ama bana hala değer veren birkaç insanı görebiliyorum. Bu insanların hepsinden özür dilerim. Ve sıra sende 'yalnızlık. Bana kendimi verdiğin için ve gözümü açtığın için sana sonsuz teşekkürler. Tutkuyla atılan yanlış adımlar insanı felakete sürükler, bazen anlık heyecanlar ömür boyu yük olur sırtınıza.
' Hiç yapmaz dediklerin, yapmaz dediğin şeyleri yapar. Hiç gitmez dediklerin, hiç gitmeyeceğini sandığın bir anda gider. Ortada kalırsın. Oysa seni kırdıklarını sandıklarında, seni bambaşka biri yaptıklarından habersizdirler. Bunu unutma; kırıldıkça değişirsin. Bunu asla unutma; seni üzmüş olanlar, seni mutlu edenlerden daha fazla yarar sağlamışlardır sana.'
Öyle bir zaman geliyor ki yanından biran bile olsun ayrılmasını istemediğin kişiyi görmek istemiyorsun. Yanyanayken ona bakmaya doyamazken zaman bunuda alıp götürüyor. Aynı heyecanla, aşkla değilde; geçmişle, acıyla bakıyorsunuz birbirinize. Defterler bitirdiğin insana tek kelime bile edememek...
Zamanın silip götüremeyeceği hiçbir şey yok. Belki bu zaman diliminde çok yorulmuşsundur, tükenmişsin belki de ama şunu unutmamalısın ki zaman her şeyin ilacı. Zaman seni de götürmüştü Elly. Bitmişsin ben de yoksun artık. Elveda..