NE YAPMAM GEREK???

4.BÖLÜM

Hello canlarrr 🥞🥞

konuşmalara yazdım ama yine de haber vereyim dedim  

KARAKTERLERİN MODELLERİNİ DEĞİŞTİRDİM BAKMANIZI ÖNERİRİM

-Ateş,Ali ve Emre hariç-

Medyaaa=Aslı'nın kombiniiiiii

.

.

.

Kahvaltımızı yapmış şimdi ise Emine hanımların evine doğru yola çıkmıştık.

Sanki senin evin değil

Ay sabah sabah çekemem seni iç ses

Söyleyende kabahat neyse

İç sesinde susması ile kafamı yola doğru çevirmiştim ev her ne kadar şehirden uzak olsada eve yaklaşmıştık.Eve yaklaşmamızla içinde ki nedensiz heyecan artmıştı.

Abimin seslenmesi ile kendime gelmiştim."Aryam,İyi misin sen?"Kafamı iyi olduğumu belli edercesine salladım."İyi o zaman hadi inelim annemler daha fazla beklemesinler bari,kadın zaten belki de hayatının şokunu yaşayacak birde telaşlanmasın şimdi."

"Haklısın abim hadi inelim bakalım."inmemizle beraber korumaların şaşkın bakışlarını üzerimde hissediyordum.Abim de yanıma gelip kolunu omzuma atmıştı o da korumaların bakışlarını üstümüzde hissetmiş olmalı ki sert olmayan ama baskın bir sesle"Herkes önüne!"demesiyle herkes önüne dönmüştü.

Kapının önüne gelmemizle abim zili çalmıştı.2 bilemedin 3 saniye sonra kapıyı somurtan yüzü ile Ali açmıştı.Abimi görmesi ile gözleri şokla açılmıştı,sonrasında ise gözlerinde ki özlem duygusu ile konuştu"Abim hoş geldin,buyrun geçin içeriye"içeri geçeden önce ben ayakkabılarımı çıkartırken Ali ve abim sarılıyordu.

En sonunda içeri geçerken yanağımdan makas almayı unutmamıştı.İçeri geçtiğimizde bizi heyecanla bekleyen Emine hanım,Aslan bey ve ex kadrosu vardı-Ateş dahil-

İlk Emine hanım bizi fark etmiş olucak ki direk abimin boynuna atladı."Oğlum canım evladım benim."sonrasında ise bana döndü."Kızım hoş gedin annecim,ben sana yanlış anlarsın diye nerde olduğunu sormadım ama bari sarılabilir miyim?"dediklerine karşı minik bir tebessümle kafa salladım.Aldığı cevapla sanki bunaltmak istemiyormuş gibi hafifçe sarıldı.Sarılmasına karşılık olarak bende hafifçe kollarımı beline sarmıştım.

Ayrıldığımızda belimden itekleyerek koltuğa oturtmuştu."Annecim bu abin"eliyle abimi göstererek"Baran"Ardından abime dönerek"Oğlum,bu da bahsettiğim kardeşin Aslı."

Abim tebessüm ederek anneme baktı."Annecim"eliyle beni göstererek"Aslı yani aslında benim yıllardır kardeşlerimden ayırmadığım kardeşim."Annemin ve babamın gözleri kocaman açıldı."Emine hanım"elimle abimi gösterdim."Abim manevi olan ama meğerse biyolojik olan abim.Zaten kalan abi kadrosu ve"bakışlarımı Ateş'e çevirdim."Ateşle de ordan tanıştık,ki Ateş benim eski kocam ve karnımda ki bebeğimin babası."

Ateşle göz göze geldiğimizde tam bir şey demek için ağzını açmıştı ki abimin bakışlarını görünce sustu.Anneme döndüğümde ise şoktan ağızı beş karış açılmıştı.Sonunda kendine gelmiş olmalı ki

"Kızım yani bizim Ateşin yıllardır sevdiği kadın,Baranımın kardeşlerinden ayırmadığı,zâfı olan,manevi kız kardeşi sen misin?"Başımı onaylarcasına salladım.