NE YAPMAM GEREK???

6.BÖLÜM

Hello my canımsılarrr
Oha cümlenin içinde adım geçiyor skskskskkskssk

Bölüm şarkısı:Doruk'un Bahar'a ithafen söylediği şarkı(Medyaya koydum)

Şarkı:Kan ve Gül-Kıraç

Bu arada Ateş'e olan sevginiz göz yaşartıcı

NEYSEEEE HADİ BÖLÜME GEÇEKKK

.

.

.

Sevgi ne demekti? Daha doğrusu 'Sevmek' Birini sevdiğinizi nasıl anlardınız? Kötü günde mi veya başına bir şey geldiğinde mi? Şahsen ben bugün Ateş ile aramızda ne olursa olsun veya ne yaşanırsa yaşansın, hayatımın Ateş'ten ibaret olduğunu fark etmiştim. Benim için sevgi kavramı Ateşten ibaretti. Onsuz hayat ölüm demekti. Belki de bu hayatta en çok Ateş yüzünden yıpranmıştım. Yaş farkımız yüzünden ona karşı hissettiklerim, özellikle son yaşanan olaylar...

Ama ne demişler, Sevgi anlaşmak değildir nedensiz de sevilir. Bazen küçük bir an için ömür bile verilir...

Duyduğum şeyle kaskatı kesilmiştim. "N-nasıl yani?" Aleyna hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. "A-abim akşam bize gel-" hıçkırmasıyla yarım kalan cümlesine derin nefes alarak devam etti. "Geldi, sabah bir şey demeden çıkmış bizi de az önce aradılar hastaneden." gözlerim dolmuş, ağlamamak için dişlerimi sıkmaya başlamıştım.

"T-tamam nerdesiniz şimdi? Siz nasılsınız?" derin bir nefes alarak korktuğum soruyu sordum. "O nasıl, iyi mi?" "Biz iyiyiz. Şimdi annemlerle hastaneye geçiyoruz ama a-abimin durumu kritikmiş." O an kalbime bir ağırlığın çöktüğünü hissettim. Sanki dünyanın en ağır şeyini kalbinin tam ortasına fırlatmışlar gibi. "B-ben geliyorum hemen hangi hastane peki?" arkadan sesler geliyordu büyük ihtimalle hastanenin adını soruyordu. "****** Hastanesi" Hasteneyi biliyordum buraya çok yakındı. "Tamam haberleşiriz görüşürüz."

Abimin hatta herkesin bana olan bakışlarını fark edince hızlıca ayağa kalktım. Telaşla abime dönüp konuşmaya başladım. "Abi A-Ateş kaza geçirmiş çıkmamız gerekiyor ****** Hastanesindeymiş." Bakışlarımı diğerlerine döndürdüm. "Acilen gitmemiz lazım-" hadi dememe kalmadan karnıma giren sancı ile ellerim karnıma gitti. "Ahh! K-karnım " gözlerim kararmaya başlamıştı. Son hatırladığım şey yere doğru yığılmamdı.

.

.

Duyduğum sesle gözlerimi araladım "Anne, anne hadi uyansana." minik maksimum 4-5 yaşlarında olan bir erkek çocuğunun benim aynım olan sadece 20li yaşlarımda ki versiyonuma seslenmesiyle ona döndüm.

"Sonunda anne sabahtan beri uyanmanı bekiyoruz hem kardeşimde açıkmıştır." anlamsızca ona baktım. Kapıdan gelen seslerle oraya dönmüştüm karşımda Ateş'in otuzlu yaşlarında ki versiyonu ve onun elini tutmuş bir erkek çocuğu vardı. O da maksimum 1 buçuk yaşında falandı ." Hayatım bak gerçekten bu hamilelik sana yaramadı aynı Doruğa olan hamileliğinde ki gibi uykucu oldun."

Neler oluyordu geleceği falan mı görmeye başlamıştım acaba?Ayrıca Doruk kimdi?Ateş kimin elinden tutuyordu? Ayrıca Ateşin 'Hayatım' dediği kişi benim gelecekte ki hâlim falan mıydı?

...

Duyduğum seslerle aniden gözlerimi açmıştım. Neler olmuştu? Az önce gördüklerim rüya falan mıydı?

Bakışlarımı olduğum yerde gezdirince hastane odasında olduğumu kavrayabilmiştim. Benimle birlikte içerde Emine Hanım, Aslan Bey ve Emre abim vardı. Neler olmuştu en son Açelya beni aramıştı Ateş'in kaza yaptığını söylemişti. Sonrasında sancım başlamış ve bayılmıştım. Elim hemen karnıma gitti. "Abi" Emre abimin bakışları hemen bana dönmüştü, seri bir şekilde oturduğu koltuktan kalmış yanıma gelmişti.

"Abim, daha iyi misin güzelim? Ağrın sızın var mı?" "Abi b-bebeğim iyi mi?" korkarak sorduğum soruya minik bir tebessümle cevap verdi. "Merak etme güzelim yeğenimin sağlık duruma gayet yerinde."

Duyduğum haber ile derin bir nefes vermiştim. Çok şükür bebeğim iyiydi, duraksadım evet bebeğim iyiydi ama Ateş? Ateş nasıldı? "Abi A-ateş,Ateş nasıl iyi miymiş?."

"Abim Ateş..." duraksadı"Ateş'in durumu kritik yani ameliyat çok uzun sürmüş az önce abimle konuştum.Onlar orda zaten, şimdi tedbir amaçlı yoğun bakıma almışlar.Merak etme sen.Şu an sadece dinlenmeye odaklan."

Başımı iki yana salladım. Benim Ateş'in yanına gitmem gerekiyor o acılar içinde uyurken ben burda yatamazdım ne olursa olsun o benim sevdiğim adamdı. İstersem iki elim kanda olsun umrumda değil.

Kolumda bulunan serumu bir çırpıda çıkarttım. "Benim Ateş'in yanına gitmem lazım, hemde hemen." Bu ani hareketimle afalladıkları yüz ifadelerinden belli oluyordu ama umursamadım. Hızlıca doğrulup yan tarafımda bulunan muhtemelen benim olan telefonu aldım ve doğru tahmin benim telefonumdu.

Durumu yeni yeni idrak etmeye başlayan Dündar familyasından kendine gelen ilk kişi Emine Hanım yani annemdi. Hızlıca yanıma gelmiş ve konuşmaya başlamıştı. "Annem, tamam gidicez Ateş'in yanına ama bir sakin ol Allah aşkına, hem daha yeni ayıldın yapma böyle zaten abinler Ateş'in yanındalar ki şu an Ateş ile aynı hastanedesiniz. Hemen aşağı katta zaten Ateş."

Başımı olumsuz anlamda salladım ve derin bir nefes aldım"Emine Hanım şu an bunları düşünücek kafada değilim bırakın sevdiğim adamın yanına gideyim. Bakın anlıyorum belki de Ateş'in yanına gitmemi doğru bulmuyorsunuz ama emin olun ne olursa olsun, kim ne yaparsa yapsın umrumda değil şu an benim için önemli olan tek şey var o da Ateş. Şimdi önümden çekilirseniz sevdiğim adamın yanına gidicem ki en azından varlığımı hissedebilsin."

Başını taman anlamında salladı ve kenarı doğru çekildi. Tam çıkarken arkamda Aslan Bey'in sesini duydum. Başımı geriye doğru çevirip baktığımda bana doğru geldiğini gördüm. "Kızım bende senle gelebilir miyim? Hem yoluda tarif ederim. " Sorduğu soruyla başımı olumlu anlamda salladım. "Tabi, önden buyrun lütfen. " Derin bir nefes alarak 1-2 adım önüme geçti. Söylediği cümle ile kaskatı kesildim"Özür dilerim kızım... Senden çok özür dilerim. "

.

.

.

Bölüm aşırı kısa ve saçma yani bu kadar uzun süre yazmayıp sonrasında böyle bir bölüm saçma ama arkadaşlar bu kadar uzun süre bölüm atmamakta pek sağlıklı değil bence ama merak etmeyin çünkü haftaya benim okulumun son haftası ve yazın taktir ederisiniz ki daha çok bölüm atıcam bu arada aklımda farklı kurgu fikirleri de var yazın bu kurguya bitirip sonrasında bir texting kurgusu yayınlamayı planlıyorum zaten bu kurgu kalkıp bi 40 veya 50 bölüm olmaz hatta otuzu bile göremeyiz gibi geliyor çünkü bende gerçek ailen kurguları okurken böyle çok uzun olunca sıkılıyorum ve sizinde sıkılıp kitabı bırakmanızı istemem şahsen biraz uzun bir bitiş konuşması oldu ama

ÖPÜYORE SİZLERİİİ😽