Odnaleziona siostra

ROZDZIAŁ 1

Właśnie jechałam z bardzo miła panią z opieki społecznej. Trudno było mi się pożegnać z domem. Właśnie dojeżdżaliśmy do niezbyt ładnego budynku.
-Mia słonko jesteśmy-powiedziała
-A pani tam pracuję? -spytalam mając dużą nadzieje, że tam, pracuje, bo jest bardzo miła.               
-Tak, pracuję, a czemu pytasz słonko? -odpowiedziała                                                                                       
-Jest pani bardzo miła-powiedziałam                                                                                                                         
-Dziękuje Mia-podziękowała pani Ann                                                                                                                         
-Radze uważać, bo są tam dość specyficzne osoby-poinformowała mnie pani Ann                                -Dobrze-odpowiedziałam. Zmierzamy właśnie do tego budynku. Pani zaprowadziła mnie do mojego pokoju i powiedziała żebym się rozpakowała i potem zeszła na kolacje do stołówki. Właśnie schodziłam, kiedy ktoś mnie zaczepił.                                                                                                     
  -Ej! Ty nowa pewnie rodzice mieli cię dość i cię oddali, nie?-zapytała jakaś dziewczyna stojąca w grupce innej dziewczyny i 2 chłopaków ignorowałam to i poszłam dalej. Czytałam, kiedyś, że gdy głupi krzyczy mądry siedzi cicho.
-Nie dość, że głupia to i głucha-powiedział chłopak z tej grupki, a ja dalej go ignorowałam, bo nie chciałam dać im tej satysfakcji. Właśnie wchodziłam, kiedy zaczepiła mnie jakaś pani obstawiam ze dyrektorką, bo, kiedy jechałam z panią Ann mówiła, że pracuję tu tylko ona i dyrektorka.                                                                                                                                 
-Właśnie miałam ci objaśnić zasady ty głupia dziewucho, a ktoś mi doniósł ze już jedną złamałaś, czyli zignorowałaś innych.-powiedziała                                                                                                                       
-Ale proszę pani dokuczali mi-powiedziałam Uderzyła mnie w policzek.
-Nie obchodzi mnie to-warknęła.                                                                                                                                 
 -Możesz sobie już iść-powiedziała. Skończyłam jeść i poszłam spać. Tak, przez kilka dni. Potem przyszła pani Ann i poinformowała mnie, żebym przyszła na świetlice. Kiedy doszłam powiedziała że jacyś państwo chcą mnie adoptować i że mogę zostać na świetlicy i coś poczytać chciałam iść do regału nagle podbiegła do mnie mała dziewczynka i przytuliła mi się do nogi.         -To Ashley ma 2 latka-powiedziała pani Ann. A ja wzięłam ją na ręce zrezygnowałam z czytania czegoś co chciałam a przeczytaniu czegoś dla małej, kiedy zaczęłam jej czytać na świetlica przybyła znowu ta grupka                                                                                                                                                 -KUJONKA!-krzyknął chyba Liam bo mniej więcej znałam już ich imiona. Nikt mnie nie adoptował jednak zaadoptowali jakieś inne dziecko przynajmniej ono znalazło dom.