Dangerously/Taekook

11

Selam laaannnnnnn
Ben geldim hizlica🕺🕺🕺

Fizikten gecmisim cok mutlu oldum hicbir dersten kalmadim suan (matematik ve kimya...)

Neyse neyse bolllll bollll yorum ve oy istiyorummm ficin okunmasi arttikca cok mutlu oluyorum ANNENIZ UNLU OLUYOR(ben ve 71 takipcimle bakisiyoruz)

Fice gecelim fiyuuuvvv

____________________

Jungkook'tan

Birden oluvermişti işte.

Bazen bazı olaylar ellerinizin arasından kayıp gider ya, tam olarak bu tanımı karşılıyordum. Bende benim açımdan asla olmaması gereken bir şey yaşamıştım, Taehyung'tan hoşlanmaya başlamıştım.

Bunun olacağının farkında mıydım bilmiyordum. Ancak çok önceden tahmin etmiştim. Bunun olacağını tahmin etmiştim.

Ne yapacağım veya nasıl tepki vereceğim konusunda muallaktaydım. Sürekli dalıp gidiyor, düşünüyordum. Bana olan davranışları çok değişkendi, bir gün beni yerle bir ediyordu, bir gün de sanki en değerlisiymişim gibi yerleri ve gökleri önüme seriyordu.

Aradan çok uzun bir süre geçmediğinin farkındalığıyla yaşıyorum, merak etmeyin. Yalnızca birkaç ay geçti. Ancak aşkın-ki aşk olup olmadığına henüz karar vermek için erken-yaşı veya zamanı yoktu. Aşk aşktı, seni döner dolaşır yine de bulurdu. En beklemediğin anda, en savunmasız anında seni yakalar, içine çekerdi.

Yapım gereği çekingendim. İlişkilere açık değildim, aşk bana birkaç beden fazlaydı. Ve tabii ki, bazı durumlar aşkıma engeldi.

Ailem mutlu olmamam için ellerinden geleni yaptılar. Güzel binayı bir enkaz haline getirdiler. O enkaza dönüp bakmadan gittiler.

Bir kez olsun saçımı okşasaydın, şimdi saçımın okşanmasına ihtiyacım olmazdı anne.

Bir kez olsun bana 'oğlum' deseydin, başkalarının bana 'oğlum' demesine gerek kalmazdı baba.

Kafamda dolanan bu düşünceler beni asla yalnız bırakmadı. Sürekli benim peşimde dolanıp durdu.

Yüzümü kollarımın arasında gömmüş üniversite hocamızın uyurcasına konuşmasının bitmesini bekliyordum. Bu düşünceler dediğim gibi, yer-zaman demeden hep yanımdalardı.

"Lan Jungkook, kalksana!"

Yoongi'nin beni dürtmesiyle titreyerek kalktım. Bazen onun kalın ancak cırtlak sesine katlanamıyorum...

"Kalk kalk geldik Jungkook."
Benimle dalga geçmeye yemin etmiş Hoseok kollarımdan tutup ayağa kaldırmasıyla sandalyemi sürüyüp tökezleyerek ayağa kalktım.

"Hiç dışarı çıkasım yok..."
Sızlanarak söylediğime Namjoon göz devirdi. Hayatımda en değer verdiğim insan oydu. Her anımda ne olursa olsun yanımda o vardı. Yediğimle içtiğim onsuz olmazdı. Bu yaşında beni bir baba edasıyla kollarına almış, bir daha da bırakmamıştı. Ona o kadar şey borçluydum ki bu kelimelerim bile yetersiz kalıyordu.

"Bizimle geliyorsun Jungkook, babanın sözünü dinle."

"Çocuğun babası olmadığını tam olarak ne zaman anlarsın?"
Jimin Namjoon'a sataşmaya başlamışken Seokjin hemen araya girdi. Kesinlikle Namjoon'u savunacaktı.